Ο Χαμένος

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17 Α

1988

Προχώρησα αρκετά την ιστορία μου, ε; Έπρεπε, αφού απ' το '86 που τελείωσα το ΙΕΚ μέχρι το '88 δεν έγινε τίποτα σημαντικό. Τελείωσα τη σχολή, αλλά δεν κατάφερα να πάρω πιστοποίηση. Ο Βασίλης πέρασε και έπιασε κατευθείαν δουλειά στην εταιρεία του πατέρα του όπως το σχεδίασε. Όσο για εμένα, ξεκίνησε η περίοδος της ανεργίας. Για ένα μικρό διάστημα, άφησα κάποια βιογραφικά σε ναυτιλιακές εταιρείες υπό τις πιέσεις της μητέρας μου, όμως μόνο από μια με ειδοποίησαν για συνέντευξη.

Πήγα, άψογος στην εμφάνιση και τους τρόπους που κι έδωσα τη συνέντευξη, με λίγο άγχος όμως.

"Θα σε ειδοποιήσω." Μου είπε ο προϊστάμενος. Δεν με ειδοποίησε ποτέ. Από τότε τα παράτησα. Απ'τη μια ήθελα να βρω δουλειά, πιο πολύ για να δείξω σε όλους πως δεν είμαι άχρηστος, από την άλλη όμως το άγχος με κυριεύε και πίστευα πως δεν θα τα κατάφερνα. Ο Βασίλης έκανε συνεχώς προσπάθειες να πείσει τον πατέρα του να με βάλει στην εταιρεία τους, όμως αυτός του έλεγε ότι ήταν πλήρεις από άτομα.

Ήξερα τι ήταν αυτό που μου αρεσε: το ποδόσφαιρο. Όμως ήταν πλέον πολύ αργά για να ασχοληθώ μ' αυτό, να πάω να γράφω σε ομάδα κι ήμουν και 21, μεγάλος για να με δεχθούν. Άσε που κουραζόμουν και εύκολα εξαιτίας του τσιγάρου. Λίγο έπαιζα μερικές φορά στην αυλή με τον αδελφό μου, εφτά χρόνων ο Ρούλης στο μεταξύ, τα καλοκαίρια στις παραλίες που έπαιζε και ο πατέρας μας, όμως μου έβγαινε η γλώσσα! Ο μικρός συνέχεια με πείραζε:

"Γερασες από τώρα, Λεανδρε!" Μου έλεγε και γελούσε ανόητα.

Λοιπόν, δεν ξέρω αν αυτό που θα σας πω τώρα ήταν τυχαίο. Ο Μενέλαος πέρασε σε πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, όπου η Λίζα βρισκόταν στο τρίτο έτος των σπουδών της. Στην ίδια σχολή μάλιστα, αλλά σε άλλη ειδικότητα. Οικονομικά αυτός, Νοσηλευτική η Λίζα. Καμία σχέση. Αναρωτιόμουν πολλές φορές αν έμεναν κοντά ο ένας στον άλλον εκεί πάνω. Αλλά τώρα θα μου πειτε:

Τι σε ένοιαζε εσένα τοτε; Είχες μια γοητεία τόσο ακαταμάχητη, που κατακτούσες οποία κοπέλα ήθελες.

Εντάξει, δεν με ένοιαζε και τόσο όσο σκεφτόμουν τις σύντομες σχέσεις που έκανα περιστασιακά, όλες τους πολύ πιο όμορφες απ' τη Λίζα. Για να μην πω για τις σπάνιες συνευρέσεις μου με την Τόνια. Μπορεί να μη γινόταν συνέχεια, όμως πολλές φορές όταν βγαίναμε με τον Βασίλη και την Εύα, εγώ και αυτή καταλήγαμε πάντα στο κρεβάτι και μετά παραμεναμε φίλοι σαν να μη συνέβαινε τίποτα. Δεν ξέρω γιατί γινόταν αυτό.