The Papers Know Your Name [LIGHTNOVEL｜UNDER REVISION]

Chapter 06

'At times like this, how do in-loved individuals react?'

"V-Vanjoss..." I stuttered, feeling the warmth of his body.

He only turned his head back and took a glance outside like nothing happened. Kaagad naman akong umiwas ng tingin dahil sa hiya, and had to play dumb about what just happened.

"Si madam principal, mukhang siya ang nagbukas ng paaralan ngayong araw," baling niya sa akin. Doon na ako natauhan at binalot ng takot, to the point of letting my muscle reflexes be on loose.

"Hush." It was him.

I raised my look; he was already smiling at me.

'Those smiles, despite the dimness, I could still clearly see their brightness, and they're telling me to calm down.'

I felt his thumb caressing my fingers. Napagtanto ko pang napahigpit na pala ako ng pagkakahawak sa kaniya.

"'Wag kang matakot." He was still painting his lips with the same smile.

'Those smiles were telling me that I am safe, and I will be.'

"May plano ako para makatakas tayo nang hindi nahuhuli," he brought it up.

Right, nawala na pala sa isip ko ang reyalidad ng sitwasyong kinaiipitan namin. We have to get out of here.

"Ano?"
"Kailangan ko siyang gambalain."
"Seryoso ka? But how would you distract her?"

He smiled, and said, "Simple lang, kailangan natin siyang papuntahin mismo rito sa kinaroroonan natin."
"Pero paano?"
"Sa pagkakaalam ko, ayaw ng punong-guro sa mga pusa na makapasok sa kahit saang banda ng paaralang ito. Maaari natin itong gamitin."
"Don't tell me-"
"Yes, tama ang naiisip mo, Joy. Kailangan natin magtunog pusa dahil malamang pa sa malamang na paaalisin niya ang mga ito."

Ang kaniyang bakanteng kamay ay napahawak sa kaniyang baba na aniya'y may naisip ngang plano.

"Ang bookshelf na pinagtataguan natin ay may dalawang sides na maari niyang mapasukan papunta rito. Ngunit base na rin sa aking naging kalkulasyon, likely, yung posibilidad kung aling direksyon siya daraan ay dito sa kanan dahil ito ang pinakamalapit sa lokasyon niya. Dagdag pa'y matanda na siya kaya natitiyak kong mas gustuhin niya kung saan siya mapapadali. In that case, dito tayo sa kaliwa lalabas at tumakbo paalis."

"But we should also not overlook the situation gaya ng posibilidad na paglingon niya ay makita niya tayo," wika ko.

"Nasali ko na iyan sa aking kalkulasyon," diretsa naman niya. How could he be this so quick-witted?

"Pa'no?"

"Para maging matagumpay ang pag-alis natin nang hindi napapansin, ay kailangan nating siguruhing makakapasok siya dito at hindi makakalabas kaagad mula sa mga bookshelf na ito," he paused and pointed at the books in the middle part of the bookshelf in front of us, the one that's behind this bookshelf that we're hiding, "Ihuhulog ko ang mga iyan sa sandaling mag-iingay-pusa tayo, para kunyari yung kalalabasan ng sitwasyon ay may nag-away na pusa sa loob ng library."

"Tapos, ano'ng gagawin natin para 'di niya mapansin ang kilos natin?"

"Wait for my cue."

"Do you think it'll work?" ako naman ay hindi na naiwasan ang mag-alala.

He turned his head on the location of the principal, as if directly seeing her.

'That look on his face again...'

He smiled and asked, "Hindi ka ba nagtitiwala sa akin?"

'That kind of facial pairing, I'd always love to see them. He looks so objective.'