Moonlight: The Prophecy {Starterliste21}

|Κεφάλαιο 3|

  Γύρισα το σώμα μου για να διακρίνω καλύτερα το άτομο που μόλις είχε απλώσει το χέρι του πάνω μου. Τελικά, αποδείχθηκε πως ήταν μια γοητευτική κοπέλα.

"Είσαι καλά;" Με ρώτησε με την ψιλή της φωνή.

"Ναι... Είμαι μια χαρά!" Απάντησα χαρίζοντας της ένα ψεύτικο χαμόγελο.

  Όλα πήγαιναν απλώς καταπληκτικά! Με είχαν πιάσει να κρυφακούω την κολλητή μου. Και όχι από τον διευθυντή ή από κάποιον άλλον καθηγητή, το οποίο αν είχε συμβεί θα ήμουνα ήδη σε κώμα... Αλλά από την, προφανώς, καινούργια μαθήτρια! Η οποία μπορεί να ήταν κι αυτή σαν όλες τις άλλες. Οπότε, θα πήγαινε να τα πει όλα (ή όσα ήξερε τουλάχιστον) στον διευθυντή και θα έβαζε και δικές της σάλτσες! Και το αποτέλεσμα θα ήταν ένα... Θα πήγαινα φυλακή! Δεν ήξερα λεπτομέρειες. Αλλά μπορούσα να το αισθανθώ. 

  Ωραία είχε ξεκινήσει η μέρα μου...

"Γιατί κρυφακούς την καλύτερη σου φίλη;" Με ρώτησε και εγώ πάγωσα στην θέση μου.

"Πώς ξέρεις ότι..." Ξεκίνησα να λέω, αλλά αυτή με διέκοψε απότομα.

"Εσύ και η Κέιτ ήρθατε μαζί στο σχολείο σήμερα. Σας είδα. Και παρατήρησα... πώς να το πω, μία οικειότητα μεταξύ σας! Οπότε υπέθεσα πως είστε κολλητές. Και είχα δίκιο! " Συνέχισε με ένα σαρδόνιο χαμόγελο. Αυτή και ο Τάιλερ θα έκαναν καταπληκτική παρέα. Ήμουν σίγουρη για αυτό.

  Η Κέιτ, τότε, εμφανίστηκε μέσα από την αίθουσα της φυσικής και έσωσε για μια ακόμα φορά την κατάσταση! Αλλά δεν βγήκε μόνη της. Δίπλα της στεκόταν ένα ψηλό παλικάρι με μια ελαφρώς σκουρόχρωμη επιδερμίδα και γαλάζια μάτια. Αλλά, γαλάζια όχι όπως η θάλασσα. Είχε αυτό το σπάνιο χρώμα που σου θύμιζε φουρτουνιασμένο ωκεανό. Τέτοια ακριβώς μάτια είχε και η Κέιτ.

  Η Κέιτ με έσπρωξε λίγο για να σταθεί δίπλα μου. Πλέον, στεκόμουν ανάμεσα στην Κέιτ και το αγόρι με την σκουρόχρωμη επιδερμίδα.

"Μπριάνα, τι κάνεις εδώ;" Της είπε και εμφάνισε και αυτή ένα ψεύτικο χαμόγελο.

"Δεν τα έμαθες Κέιτ; Θα βλεπόμαστε κάθε μέρα από δω και πέρα!" Της απάντησε η Μπριάνα.

"Τι πάει να πει αυτό;" Απαίτησε να μάθει η Κέιτ. Τα μάτια της γυάλιζαν. Φαινόταν να είναι πραγματικά θυμωμένη. Και όλα αυτά για αυτή την κοπέλα;

"Μετακόμισα στην αγαπητή σας πόλη... Kαλώς σου ήρθα Μούνλαιτ!" 

  Ξαφνικά, ένιωσα ένα έντονο σφίξιμο στο στομάχι μου. Ένας αβάσταχτος πόνος με κατέκλυσε. Και όπως φάνηκε, το αγόρι με την σκουρόχρωμη επιδερμίδα το παρατήρησε. Για δέκα δευτερόλεπτα είχα ξεχάσει ότι στεκόταν δίπλα μου.