Moonlight: The Prophecy {Starterliste21}

|Κεφάλαιο 43|

ΟΛΙΒΙΑ ΤΖΟΝΣΟΝ

   Η πόρτα άνοιξε και η μορφή του εμφανίστηκε μπροστά μου. Ένιωθα να χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου. Είχα να τον δω αρκετό καιρό, από την μέρα που έγινε εκείνο το περιστατικό μεταξύ μας στο σχολείο.

"Τι κάνεις εδώ;" Με ρώτησε με βραχνή φωνή. Τα πρησμένα του μάτια με κοιτούσαν σα να ήμουν κάποιο τέρας που μόλις είχε εμφανιστεί στο κατώφλι του σπιτιού του. Το αξύριστο πρόσωπο του είχε χλομιάσει από την ξαφνική μου επίσκεψη. Ακόμα και με τους εμφανείς μαύρους κύκλους και τα αναμαλλιασμένα καστανόξανθα μαλλιά του, στα μάτια μου παρέμενε γοητευτικός.

"Με κάλεσες και ήρθα. Δεν έχω πολύ χρόνο, οπότε καλύτερα να μου πεις γρήγορα αυτό το σοβαρό που συνέβη!" Του είπα βιαστικά και προχώρησα προς το εσωτερικό του σπιτιού.

   Άκουσα την πόρτα να κλείνει πίσω μου και τα βαριά του βήματα τάραξαν την σιωπηλή ατμόσφαιρα. Γύρισα να τον κοιτάξω και παρατήρησα πως μου χαμογελούσε.

"Ακολούθησε με σε παρακαλώ." Πέρασε από δίπλα μου και το μεθυστικό του άρωμα ξύπνησε όλες μου τις αισθήσεις.

   Άρχισε να ανεβαίνει τις σκάλες που οδηγούσαν στον πάνω όροφο και εγώ τον ακολούθησα με το ίδιο αργό βήμα που είχε και εκείνος.

    Άνοιξε την πόρτα του δωματίου στο οποίο συνήθιζα να κοιμάμαι εγώ η ίδια. Προχώρησε προς τα μέσα. Αντέγραψα τις κινήσεις του. Αντίκρυσα την Κέιτ να είναι ξαπλωμένη στο μεγάλο ξύλινο κρεβάτι και μερικές υγρές σταγόνες κυλούσαν πάνω στο χλωμό της δέρμα. Είχε τα μάτια της κλειστά αλλά μπορούσα να καταλάβω πως ήταν ταλαιπωρημένη. Η θερμοκρασία μέσα στο δωμάτιο ήταν επικίνδυνα χαμηλή και μπορούσα να καταλάβω πως αυτό οφειλόταν στο γεγονός πως δεν είχαν θέρμανση μέσα στο σπίτι του Τάιλερ και στο ότι έξω έβρεχε. Έτσι κι αλλιώς η θέρμανση ποτέ δεν τους χρειάστηκε. Εμείς οι λυκάνθρωποι αντέχαμε στις χαμηλές θερμοκρασίες.

"Η κατάσταση της έχει καλυτερεύσει από χθες. Σήμερα το πρωί κούνησε τα χέρια της αλλά μόνο για μερικά δευτερόλεπτα." Μου είπε χαμηλόφωνα καθώς έτριβε νευρικά τον αυχένα του.

"Και αυτό είναι καλό;"

"Αν σκεφτείς πως είναι έτσι από τότε που έφυγες, ναι, είναι καλό!"

   Από τότε που έφυγα; Δηλαδή ήταν έτσι για τέσσερις βδομάδες; Αυτό ήταν πάρα πολύ!

"Σήμερα το πρωί ο καιρός άλλαξε για κάποιον λόγο και έχει αρχίσει να γίνεται καλύτερα." Συνέχισε και πέρασε τα χέρια του μέσα απ' τα μαλλιά του. Πάλι είχε άγχος...