|Κεφάλαιο 10|

249 14 0
                                    


  Είχε φτάσει η μεγάλη μέρα! Η μέρα που θα διασκέδαζα χωρίς να σκέφτομαι όλους τους άλλους! Η μέρα που θα απολάμβανα  το ποτό και το ξενύχτι! Καλά εντάξει ίσως να αποκλείαμε το αλκοόλ αλλά δεν πειράζει. Μία φορά μόνο είχα δοκιμάσει να πιω μονορούφι έξι ποτηράκια με ουίσκι. Αλλά δεν μέθυσα. Πώς γίνεται αυτό;;! Έξι ποτήρια και ήμουν μια χαρά! Ούτε ζαλιζόμουν ούτε τίποτα. Έτσι, δεν έπινα γενικά επειδή ήξερα ότι δεν θα με βοηθήσουν να χαλαρώσω και να ξεχαστώ. Αλλά και πάλι, η σημερινή μέρα θα ήταν καταπληκτική!

  Κατέβηκα στην κουζίνα και άνοιξα το ψυγείο. Πάλι είχε ξεχάσει να ψωνίσει. Έτσι, έφτιαξα στα γρήγορα ένα τοστ και ανέβηκα να κάνω ένα ζεστό ντους. Πήρα την μπορντό τσάντα που είχα για το σχολείο και άρχισα να περπατάω με προορισμό ένα από τα ατελείωτα μαρτυρία της ζωής μου. Μετάφραση: Το σχολείο.

  Πέρασε από μυαλό μου η ανάμνηση της χθεσινής ημέρας. Μόλις ο Τάιλερ με γύρισε σπίτι, ανέβηκα γρήγορα στο δωμάτιο μου και χώθηκα κάτω από τα σκεπάσματα. Δεν ήθελα να δω ή να μιλήσω σε κανέναν. Μπορεί αυτό που έκανε χθες να μην ήτανε κάτι το σοβαρό. Τουλάχιστον έτσι θα φαινόταν στους περισσότερους... Γιατί για εμένα ήτανε κάτι που δεν το περίμενα από τον Τάιλερ. Ή μάλλον όχι, φυσικά και το περίμενα. Όπως τότε.

  Μου είχε πει ότι ήθελε να μου μιλήσει ιδιαιτέρως, έτσι πήγαμε πίσω από το σχολείο για να μην μας ακούσουν οι φίλοι μας. Με πλησίασε και κοίταξε στιγμιαία τα χείλια μου. Ήταν τόσο κοντά στο να με φιλήσει. Έφτασε σε απόσταση αναπνοής καθώς εγώ έκλεισα τα μάτια μου και περίμενα τα χείλη του να συναντήσουν τα δικά μου. Αλλά όταν συνειδητοποίησα πως δεν έκανε καμία τέτοια κίνηση, άνοιξα ξανά τα μάτια μου.

  Εκατοντάδες παιδιά από το σχολείο μας είχαν μαζευτεί τριγύρω μου και με τραβούσαν είτε φωτογραφίες είτε βίντεο. Διέκρινα με την άκρη του ματιού μου τον Τάιλερ να στηρίζει την πλάτη του στον γκρίζο τοίχο του σχολείου και να με κοιτάει χασκογελώντας. Δεν με προστάτεψε. Ούτε με υπερασπίστηκε. Καθότανε απλώς εκεί και κοιτούσε μια από τις χειρότερες στιγμές της ζωής μου να γεννιέται μπροστά στα μάτια του.

  Ξαφνικά, άκουσα έναν δυνατό ήχο γύρω μου και γύρισα το κεφάλι μου να δω από πού ερχόταν.

  Παρατήρησα ένα μαύρο αμάξι να με πλησιάζει και να σταματάει δίπλα μου. Έπρεπε να τρέξω να σωθώ ή να κάτσω και να παλέψω για την ζωή μου; Απ' την μια άμα καθόμουνα, θα πέθαινα ούτως ή άλλως. Αλλά άμα έτρεχα μακριά πάλι θα πέθαινα, με την κακή μου τύχη! Τελικά δεν χρειάστηκε όμως.

Moonlight: The Prophecy {Starterliste21}Where stories live. Discover now