"Δεν το περίμενα αυτό από εσένα! Με απογοήτευσες, το ξέρεις;" Έχωσα τα δόντια μου μέσα στο δέρμα του χεριού του. Εκείνος πέρασε ένα χέρι πίσω από το κεφάλι μου και χωρίς να το περιμένω, τράβηξε μία τούφα από τα μαλλιά μου. Έριξα το κεφάλι μου προς τα πίσω, προσπαθώντας να καταπολεμήσω μία τσιρίδα.
"Ηρέμησε γλυκιά μου... Δεν θα σου κάνω κακό, απλά-" Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την πρόταση του, καθώς βρήκα την ευκαιρία και τον χτύπησα δυνατά με τον αγκώνα μου. Άρχισε να σφαδάζει από τον πόνο και έπιασε την μύτη του απ' την οποία τώρα έτρεχε αίμα. Όταν είδα πως είχε αλλά θέματα που τον απασχολούσαν, έτρεξα προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτόν με σκοπό να με χάσει.
Αισθανόμουν πως αν έτρεχα λίγο ακόμα τα πόδια μου θα έπαιρναν φωτιά από την γρήγορη ταχύτητα. Ήμουν αγύμναστη όμως. Για αυτό και μετά από λίγο άρχισε να πονάει το στομάχι μου.
"Όχι τώρα..." Μουρμούρισα όταν ένιωσα πως τα πόδια μου ηρεμούσαν.
Γενικά το πάθαινα αυτό όταν πίεζα τον εαυτό μου σε μεγάλο σημείο. Ακόμα και ο Τάιλερ μου το είχε πει πως αυτό μπορεί να μου συνέβαινε όταν ήμουν αγχωμένη, φοβισμένη... Και εκείνη την στιγμή ήμουν φοβισμένη. Ήξερα ότι όπου να ναι θα με έπιανε πάλι. Δεν ήθελα να ξέρω τα επόμενα σχέδια του.
Ξαφνικά, ένα σώμα έπεσε πάνω στο δικό μου με αποτέλεσμα να προσγειωθούμε και οι δυο στο έδαφος. Έβγαλα έναν επιφώνημα πόνου όταν ένιωσα το πηγούνι μου να γδέρνεται. Αυτός βρισκόταν πάνω στην πλάτη μου και προσπαθούσε να με κρατήσει ακίνητη για να μην το σκάσω ξανά όπως προηγουμένως. Αλλά εγώ δεν το έβαζα κάτω.
Τότε, κάτι μυτερό τρύπησε την επιδερμίδα μου και το ένιωσα να σκίζει το δέρμα μου.
"Όπως έλεγα, δεν θα σου κάνω κακό! Απλώς θα πάμε μια βόλτα στο δάσος. Εντάξει; Ξέρω τι θες. Θα σε πάω σε αυτόν μόνο αν καθίσεις φρόνιμα! Έγινα κατανοητός;" Με ρώτησε απαλά και μόλις εγώ κούνησα το κεφάλι μου ως ένδειξη ότι συμφωνούσα, έβγαλε το μυτερό αντικείμενα από τον ώμο μου.
"Ωραία, πάμε τότε!"
Με τραβούσε μανιωδώς από τον ώμο και με οδηγούσε σε μια άγνωστη, για μένα, κατεύθυνση. Με κρατούσε σφιχτά από το μπράτσο και κάθε φορά που εγώ έκανα κίνηση για να τρέξω μακριά του, έμπηγε το μικρό ασημένιο μαχαίρι πιο βαθιά μέσα μου.
Σιγά σιγά, τα δέντρα άρχισαν να χάνονται από το οπτικό μου πεδίο και μπόρεσα να διακρίνω τον μουντό ουρανό. Είχε πλέον αρχίσει να ξημερώνει και το σκοτάδι είχε υποχωρήσει.
YOU ARE READING
Moonlight: The Prophecy {Starterliste21}
ParanormalΣτεκότανε εκεί μπροστά μου. Το βλέμμα του συνάντησε το δικό μου και ένας περίεργος ηλεκτρισμός διαπέρασε το παγωμένο μου κορμί. Πλέον ήμουν σίγουρη. Τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο. ~ Το καλοκαίρι τελείωσε.Όλα δείχνουν φυσιολογικά,τίποτα το περίεργο,το α...
