Moonlight: The Prophecy {Starterliste21}

|Κεφάλαιο 42|

"Συμπλήρωσες το παζλ! Συγχαρητήρια!"

   Έμεινα να τον κοιτάζω σαστισμένη. Ένιωσα να χάνω την γη κάτω απ' τα πόδια μου. Άφησα το σώμα μου να πέσει πάνω στον μεγάλο καναπέ και έκρυψα το πρόσωπο μου ανάμεσα στις παλάμες μου. Πέρα από τον φριχτό πονοκέφαλο, είχα και αυτές τις εικόνες να παίζουν ξανά και ξανά στο μυαλό μου. Ο Ίθαν και ο Τάιλερ ήταν αδέρφια... 

"Άρα όλα αυτά που είπες για την μάγισσα και τον πατέρα σου και για τα δίδυμα... Αναφερόσουν σε εσένα και τον Τάιλερ;" Ρώτησα διστακτικά και ένα πλατύ χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του.

"Τα πιάνεις γρήγορα τελικά! Τελείωσες με τις ερωτήσεις;"

"Τι είσαι Ίθαν; Ακριβώς." Με κοίταξε στιγμιαία προτού πλησιάσει για ακόμη μία φορά εκείνο το βράδυ το παράθυρο.

   Δεν ήταν ότι με τρόμαζε αυτός ο άνθρωπος. Αλλά ώρες ώρες δεν ήξερες πως να αντιδράσεις μαζί του. Τι να κάνεις. Το διεστραμμένο του μυαλό τον άλλαζε σαν άνθρωπο και ξυπνούσε τα δολοφονικά του ένστικτα. Τον τελευταίο καιρό, δεν μπορούσε να ησυχάσει αν δεν τρεφόταν από άνθρωπο. Και αργότερα, όταν ερχόταν και ξάπλωνε δίπλα μου τα βράδια, με κοιτούσε με στοργή. Δεν μπορούσα να αγνοήσω το βλέμμα του όμως. Που πρόδιδε την ευχαρίστηση από την ασυγχώρητη πράξη του.

"Εσύ τι πιστεύεις ότι είμαι;" Ρώτησε χαμηλόφωνα.

"Πέρα από ψυχρός δολοφόνος; Πιστεύω ότι είσαι το αγόρι με τις δυνάμεις του πατέρα του. Και τις δύο..."

"Μήπως σου ξέφυγε κάποιο κομμάτι από το παζλ;" Τον κοίταξα ερωτηματικά και εκείνος αφού, έκανε μερικά βήματα προς το μέρος μου, συνέχισε. "Έλα τώρα! Εσύ είσαι καλύτερη και από τον Ηρακλή Πουαρό! Ξέρω ότι έχεις μιλήσει με την παρέα σου και... Δεν θα μου έκανε εντύπωση αν τόσο καιρό σας έχουν μείνει αναπάντητα ερωτήματα!"

"Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς..." Παραδέχτηκα γεμάτη ειλικρίνεια.

"Να σε βοηθήσω τότε. Σου έχει μιλήσει η Κέιτ ή ο Τάιλερ για κάποιον που έχει επιτεθεί αρκετές φορές στην αγέλη, μόνο που εσείς δεν ξέρετε τι είναι ακριβώς; Απ' την μια το ξύλο... Απ' την άλλη τα νύχια... Τι να είναι άραγε;" Ρώτησε σα να ήξερε ήδη την απάντηση και χωρίς δεύτερη σκέψη, το χέρι μου προσγειώθηκε με δύναμη πάνω στο μάγουλο του. Το χαμόγελο του χάθηκε από το πρόσωπο του και αντικαταστάθηκε από μία πλατιά γραμμή.

"Γιατί το έκανες αυτό;" Με ρώτησε με έντονο τον τόνο της φωνής του και έτριψε το σημείο όπου τον είχα χαστουκίσει.