Moonlight: The Prophecy {Starterliste21}

|Κεφάλαιο 34|

   Όλα πήγαιναν τέλεια! Όλα ήτανε μια χαρά! Μέχρι την στιγμή που δέχτηκα να πάω σε εκείνο το ραντεβού που έφερε τα πάνω κάτω στην ζωή μου...

   Επεξεργάστηκα το είδωλο μου μπροστά από τον ολόσωμο καθρέφτη και χαμογέλασα. Ο Τάιλερ μου είχε προτείνει να βγούμε για φαγητό μιας και δεν το κάναμε πολύ συχνά πλέον. Περνούσε πολύ χρόνο στο γραφείο του μαζί με την Μπέλλα και δεν μπορούσε να ξεκλέψει λίγο χρόνο και για εμένα.

"Μήπως τρέχει τίποτα μεταξύ σας και απλώς φοβάσαι να μου το πεις;" Του είχα πει μία από τις φορές που μαλώναμε για το θέμα με την Μπέλλα.

"Φυσικά και όχι! Απλώς δεν ξέρω τι την έχει πιάσει! Θέλει να δούμε ξανά όλα τα προηγούμενα συμβόλαια!"

"Τι είδους συμβόλαια πάλι;" Τον ρώτησα . Πρόσεξα τους μύες του που σφίχτηκαν απότομα.

"Πιστεύει πως μας κλέβουν! Δεν ξέρω Λιβ..." Έκανα μερικά βήματα κοντά του και στάθηκα ακριβώς μπροστά του, προκαλώντας του αμηχανία.

"Εσύ είσαι ο αρχηγός της αγέλης! Και ξέρεις τι σημαίνει αυτό;" Ήταν έτοιμος να πει κάτι αλλά τον διέκοψα πριν προλάβει να μιλήσει. "Σημαίνει ότι εσύ κάνεις κουμάντο! Και δεν μπορείς να αφήνεις την οποιαδήποτε 'Μπέλλα' να σε παίζει στα δάχτυλα της σαν μαριονέτα!"

"Ζηλεύεις Ολίβια;" Με ρώτησε έχοντας σχηματίσει ένα σαρδόνιο χαμόγελο με τα χείλη του.

   Απομακρύνθηκα από κοντά του σα να μην είχα ακούσει αυτό που είπε και άνοιξα την πόρτα του δωματίου στο οποίο βρισκόμασταν. Λίγο πριν κλείσω πάλι την πόρτα, γύρισα ελαφρώς το κεφάλι μου προς το πλάι και τον κοίταξα με την άκρη του ματιού μου.

"Και για να ξέρεις... Εσύ κανονικά πρέπει να βάζεις μόνο μια υπογραφή στα συμβόλαια και όχι να περνάς ώρες κοιτώντας τους αριθμούς ξανά και ξανά!"

   Καταβάθος ήξερα πως είχα δίκιο. Ο καθένας θα συμφωνούσε μαζί μου. Οι υποχρεώσεις του στην αγέλη ήταν να προπονεί τους νεαρούς λυκανθρώπους, να παρακολουθεί τους υπόλοιπους για να καθοδηγεί τις κινήσεις τους, να φροντίζει για τις ζημιές στα σπίτια γύρω από το δικό του και να κανονίζει τις παραγγελίες καινούριου εξοπλισμού, όταν είναι απαραίτητο. Αυτός όμως δεν έκανε σχεδόν τίποτα από αυτά. Όλοι είχαν παράπονα από αυτόν.

   Δεν έφταιγε, όμως, ο ίδιος. Η Μπέλλα έφταιγε που τον κρατούσε συνέχεια μέσα στο σπίτι, και συγκεκριμένα μέσα στο γραφείο του... και δεν τον ενημέρωνε για τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι γύρω του. Ευτυχώς, που ήμασταν και εγώ με την Κέιτ και τους βοηθούσαμε εμείς στις δουλειές για τις οποίες κανονικά αυτός ήταν υπεύθυνος.