welcome in the arena

verloren

ik stapte de kleine veranda op en keek nog is goed om me heen. de arena was zoals altijd opgebouwt uit de basis: een doolhof met daarom heen de hutjes waar de andere spelers 'in wonen'. ongeveer in het midden staat de grote tafel met het beste eten en wapens. als je geluk had kon je daar ook nog wat anders bemachtige, zoals een aansteker of een zaklamp. daarom heen beetje aan de randen van het doolhof stonden de andere tafels. daar lag ook voedsel en wapens maar die waren minder goed dan degene in het midden. ik besloot maar niet naar de tafel in het midden te gaan. dat doe ik alleen aan het begin van een spel, want ik weet zeker dat er daar nu een paar mensen op de loer liggen om je neer te schieten. ik kijk op mijn horloge. ik zie dat ik hier nu al 2 dagen 21 uur 59 minuten en 6 seconden ben. o dan heb ik ongeveer twee dagen in mijn hutje gezeten. ik loop weer naar binnen pakte de riem om hem aan me middel te binden. ik zag dat er nog 7 werpmesjes waren. hmm das niet veel, maar ik moet het er maar mee doen. mischien ligt er bij éen van de tafels wel iets. ik pakte uit de hoek een rugzak en deed hem om. altijd belangrijk zodat je je eten niet hoeft mee te slepen ik draaide me nog een keer om en keek naar binnen. het lag er nogal verlaten bij. jammer dat we bij dit potje geen bondgenoten mochten dat is soms wel gezellig..

hoorde ik dat nou goed. ik spitste mijn oren nog een keer. ja hoor voetstappen, shit. ze kwamen uit de richting van het doolhof, vlakbij de ingang waar ik in wilde. snel rende ik naar achter en dook een paar bosjes in. de voetstappen kwamen dichterbij en even later hoorde ik een zwaar gehijg. ik keek door de bosjes om te zien wie het was. shit, het was shannon. hij was best groot en gespiert en met zijn donkere huidskleur goed gecamoufleerd in de nacht. dat was zijn ding, in de nacht rondsluipen. dus ik vond het nogal vreemd wat hij hier deed midden op de dag. plotseling keek hij in mijn richring en ik verstijfde. door het litteken dat dwars door zijn oog liep zag hij er nog gevaarlijker uit. net op het moment dat ik dacht dat hij me gezien had keek hij de andere kant op. ik slaakte een zucht. langzaam trok ik een mes uit mijn riem. ik hield mijn slachtoffer in het visier en zette mijn arm in worphouding. ik slaakte een kreet en shannon keek geschokken mijn kant op, maar het was al te laat. net voordat het mes zijn hart moest raken verdween hij. yes dacht ik, 4de persoon uitgeschakkelt. ik keek omhoog naar de muur, waar shannon zich nu achter moest bevinden. mischien keek hij nu wel al toe."sorry shannon," moppelde ik, "je bent een goed vriend, maar nu wil ik eventjes winnen." ik sprong uit de bosjes en rende het doolhof in.

Ik keek de hoek om en zag ik een kleine witte tafel staan. ik glimlachte want ik zag dat er een paar werpmesjes op lagen. hoewel dit een buitentafel was zag ik toch vlees en fruit erop liggen. voordat ik erheen liep keek ik behoedszaam om me heen, maar er leek niemand in de buurt. ik ging de hoek om en liep naar de tafel. eigenlijk had ik moeten weten dat er hier iets niet klopte -vanwege dat vlees- maar ik was uitgehongert. toen ik er bijna was hoorde ik gerritsel achter me. met een ruk draaide ik me om, helaas niet snel genoeg. scheeuwend kwam ze op me af gevlogen met een bijl in haar hand. dat was het laatste wat ik zag voordat alles zwart werd..