welcome in the arena

vertrekken..?

Ik liep door de doolhofgang het midden in. Ik was net terug van een kleine expeditie om te kijken waar we het beste de bom kunnen plaatsen. Bijna iedereen leek druk aan het werk. Sjoerd en Anne waren bezig de bom in elkaar aan het zetten en Sofie en Nikki waren bezig zoveel mogelijk levensmiddelen in de twee tassen te doen. Femke zit nog wat vlees te braden bij het kampvuur. Maar ik zie nog iemand.. Floor zit een stukje verderop rustig een manderijn te eten. Ik besluit naar Floor toe te gaan. In het voorbijgaan fluistert sjoerd tegen me; "Ze herrinerd zich er niks van, begin er dus niet over." Hummm okey, sjoerd zal het wel weten. Ik ga naast Floortje zitten. "Hoi," zeg ik, "hoe gaat het met je?" "nou het gaat eigenlijk super," zegt ze vrolijk. "O ja?" ik kan de verbaaste ondertoon niet verbergen, maar gelukkig lijkt ze er niks van te merken. "Ja, het is heerlijl weer en zonnen kan ik als de beste." Shit, ze weet echt van niks. "Nou, eh.. Fijn voor je." ze glimlacht een daarna is het stil, allebei verzonken in onze eigen gedachtes.

"Zullen we vanmiddag pas gaan?" vraagt nikki, "we zijn net klaar. Ik vindt dat we wel een pauze verdienen." Het is twee dagen later en er zijn net de laatste dingen aan de bom gedaan. Op een houten stokje zijn zoveel mogelijk bommetjes geplaatst zodat, als er eentje afgaat, de rest ook knalt. Volgens Anne zorgt dit wel voor een flink gat in de muur. "Ja kom laten we dit af sluiten met een potje voetbal."

Even later zaten we met zijn allen te voetballen. Ja, je ziet het goed, Floor doet ook mee met voetbal? Ondanks alles was het toch best leuk. Maar toen brak het moment aan. Na een korte discussie kregen ik en Femke een rugzak om. Dat ding weegde zowat een ton. Ik stopte mijn zwaarde in de schede, deed het pistool in mijn kontzak en het mes in mijn laars. Ik tuurde nog even om me heen om te kijken of iedereen klaar is. Femke gaf nog even snel Anne de bom en dan zijn we klaar. Ik vooraan, Daarna Nikki en sofie, daarachter Esly en Anne en Sjoerd en Femke sluiten de rij af. Ik kijk nog één keer om als ik iets hoor. "Zo gaan jullie weg!?" roept een stem. Ik draai me om naar de richting waar de stem vandaag komt. Mijn hart staat stil. Een paar meter verderop staat een grijnzende Esly..