welcome in the arena

Floortje

het was stil. ik rilde. buiten, waar de zon scheen, hoorde ik het geluid van hun bezigheden. hier in de schaduw was het steenkoud. de eerste die de wacht moest houden was  -hoe kan het ook anders-  ik. ze had zich opgerold tot een balletje en aan haar ademhaling te horen, sliep ze. ik vond het te triest voor woorden. Floortje, amper twaalf jaar, in een situatie als deze. hoe durven ze ons dit aan te doen. ik doe die spelleiders wat aan als ik hier ooit levend uitkom. ik glimlach, maar niet omdat ik blij ben. nee, voor het eerst heb sinds Shannon dood is heb ik een doel voor ogen. ik ga Shannons dood wreken. en ik weet al precies hoe, maar dan moet ik wel eerst uit deze vervloekte arena komen.

ik heb het pas in de gaten dat ze wakker is als Esly op me afgevlogen komt. ik heb niet eens te tijd om me te verdedigen. ze grijpt me bij mijn schouders en houd haar gezicht zo dicht bij me dat ik haar gevoelens in haar ogen kan lezen: angst. "Esly.." fluistert ze. "wat?" vraag ik. "Esly," zegt ze nu wat harder. "HET WAS ESLY!!" schreeuwt ze in mijn face. ineens veranderd haar gezichtsuitdrukking en verslapte haar greep. ik duwde haar zachtjes weg, wat helpt. ze liet zich op de grond vallen en trok haar knieën op. daarna begon ze zachtjes ja te mompelen, alsof ze iets wilde bevestigen. zachtjes sloop ik naar buiten.

"ik zweer je! ze zei Esly!" "ja oké Allie, maar wat zei ze precies?" vraagt Sjoerd ongeduldig. ik zucht: "ze riep Esly's naam en dat zei het gedaan heeft. maar ze zei niks over wat ze nou precies gedaan heeft." "dus.. je weet zeker dat ze niks anders zei?" "Ja! ze greep me voor de rest alleen bij de schouders vast. kijk hier." ik leg mijn schouder bloot waardoor er diepe nagelafdrukken zichtbaar worden. "holy shit.." zegt Sofie verbaast, "ik denk dat je daar maar beter zalf kan op smeren." "nee dat hoeft niet hoor." "te laat," hoor ik Femke zeggen en ze grijpt mijn arm vast om een dikke klodder zalf op mijn schouder te smeren. ik span tandenknarsend mijn spieren aan, maar ik laat haar wel haar gang gaan. "vrijwillig' laat ik ook de andere schouder verzorgen. "goed en wat wil je eraan doen dan?" vraagt Anne. "nou kijk. ik neem aan dat we hier allemaal weg willen?" toen iedereen knikte ging ik veder. "mijn plan is om een soort bom te maken. daarmee kunnen we een stuk muur opblazen om zo naar buiten te kunnen." voorzichtig vroeg Nikki; "en hoe wil je dat doen dan? ik bedoel we hebben niks om een bom te maken" ik keek naar Anne en zag dat zij me begreep. "vertel jij het maar An." Anne's ogen glimde gevaarlijk; "bolletjes"