welcome in the arena

treinrit

Toen ik de deur open deed knipperde ik een paar keer tegen het felle zonlicht. Het was nu ongeveer vier dagen geleden dat ik veloor. Uiteindelijk was floortje de winnares geworden. Ik vond het wel knap van haar omdat ze de jongste (12) deelnemer was van de tv-arenaspelen. Maar ze was snel en lenig genoeg om te kunnen winnen. Gister mocht mijn verband eraf -je zag alleen nog een groot litteken- en vandaag mochten we weg. Ik keek omhoog. De zon schijnde fel en er was geen wolkje aan de lucht. Ik stapte de trappen af om naar de rails toe te lopen. "Allie wacht," hoorde ik achter mij. Halverwege de trap stond ik stil en ik draade me om. Voor de deuropening stond shannon nonchelant met zijn handen in ze zakken; "zal ik met je mee rijden naar je huis?" Ik lachte; "shan je woont aan de andere kant van de stad." Hij bloosde; "ik wil gewoon niet dat je iets overkomt." Ik trok me wenkbrauwen op; "al 8 jaar ben ik week in week uit in de arena of aan het trainen voor een moorspel. En jij denkt nog steeds dat mij iets kan overkomen." Hij werd nog rooier; "ik wilde.. ik dacht.. ach laat ook maar. Ga nou maar lopen." Ik lachte weer en liep veder de trap af. Ik hoorde shannon ook van de trap af denderen en even later liep hij naast me.

"Allie, Allie, hand omhoog." Ik schrok op en deed snel mijn linker am omhoog. Nog geen seconde later zat ik in de trein. Ik voelde de kriebels in me buik. Dit is en blijft leuk om te doen. Dit gebeurde er in minder dan een seconde: je mouw word aan gehaakt aan een stevig haakje, daarna word je naar binnen gezogen en als laatste zorgde een mechanische arm ervoor dat je in een bank plofte. Dat moet ook wel want de trein gaat met een rotgang over de rails en anders heb je kans onder de rails te komen. Daarbij deze trein stopt nooit. Ik heb wel eens gehoort over treinen die bij -volgens mij- een perron stopte en dan mensen rustig konde instappen. Dat is nu wel anders. Hier kan je op elk punt 'instappen'. Shannon kwam tegenover me zitten; "wat een stelletje racisten." "Huh!? Wat?" "Nou ik werd dus niet neergeploft in de eerste rang coupe. Nee ik zat ineens in de vijfde rang tussen allemaal van die afrikaanse djembespelers. Zie ik eruit als een djembespeler," riep hij boos terwijl hij wild gebaarde naar zijn kleding. Ik proeste het uit. Je zag soms wel van die muzikanen op straat met van die wijde felgekleurde kleren aan. Shannon daarin tegen was helemaal in het zwart gekleed. En ja zo wijd waren die ook weer niet. "Oke, mischien is het wel een beetje racistisch." "Een beetje!?" Zei hij spottent, "dit is gewoon pure disciminatie. Alleen maar omdat ik zwart ben zeker." "Ik vind mannen met een donkere huidkleur wel aantrekkelijk," zei ik met een knippoog. Ik zag hem rood worden en hij keek snel de andere kant op. Ik moest lachen en gad hem een stomp tegen zijn bovenarm om daarna weer voor me uit te staren naar het landschap dat voorbij flitste