ik staarde naar de smeulende resten van mijn huis. er kwam iemand naast me kwam staan maar ik keek niet op. "we hebben geprobeert te redden wat er te redden kon." ik knikte alleen maar. "ik weet dat er tegenstanders waren van de arenaspelen. en ik weet ook dat jij vijanden had. maar dat ze zo ver gaan door je huis in de fik te steken, dat had ik nooit verwacht. en ze kwamen zo onverwachts. midden in de nacht gebeurde het, ze waren ons te snel af. een aantal mannen en vrouwen probeerde het nog te blussen, maar het was al te laat. maar er ligt een koffer met de spullen die nog bruikbaar zijn in mijn hut." nu pas keek ik mirra -de dorpsoudste- aan. plotseling kreeg ik tranen in mijn ogen; "heb je." ze zei niks en keek me alleen aan. ik zette het op een rennen. toen ik bij mirras huis kwam rukte ik de door open en liep door naar de huis kamer.
het moet er zijn, het moet er zijn! ik haalde de hele koffer overhoop. uiteindelijk vond ik wat ik zocht en ik slaakte een zucht. gelukkig het was er nog, de medallion van mijn moeder. trillent maakte ik het open. er zaten twee fotos in: éen van mijn ouders samen en éen van mijzelf als een babytje. er rolde een traan over mijn wang. mijn ouders waren spoorloos verdwenen toen ik drie was. niemand wist er wat van, ze waren er gewoon ineens niet meer. ik was nog altijd bezig er achterhalen wat er met hun is gebeurd. ik geef een snelle kus op hun foto en sluit het medallion weer. ik hoor de deur van de hut dichtslaan. voetstappen komen mij kant op en even later staan mirra en shannon in de woonkamer. shan kijkt geschokt als hij me zo ziet staan; "holy..." veder kwam hij niet want mirra s=gaf hem een mep met haar stok; "hé in deze kamer -plus deze buurt- word niet gescholden." "auw, sorry mama mirra," zei hij waarna hij een beteutert gezicht trok. ondanks alles moest ik toch lachen. mirra klapte in haar handen; "goed we hebben even overlegt en je kunt voorlopig bij shannon intrekken." "als je wilt tenminste," zei shannon snel. ik haalde me schouders op; "ja waarom ook niet. volgende week is trouwens een nieuwe spelen voor ons. mischien mogen we dan samen werken dus een beetje extra trainen samen kan geen kwaad.
JE LEEST
welcome in the arena
Fantasyallie is een 17 jarige die leeft in het jaar 2049. ze is een fanatieke arenaspeler. dat is een spel. je speelt dat met nog een aantal spelers en je zit in een overdekte arena. je moet zo lang mogenlijk in de arena zien te overleven. de arena bestaat...