welcome in the arena

ravage

als ik aankom zie ik dat het al te laat is. verschillende lijken liggen op de grond. Anne's lijk ligt voor mijn voeten. ik slik. voorzichtig stap ik over haar heen en loop naar voren. even verder op ligt iets glimmend's en ik loop er naar toe. het is mijn zwaard. ik raap hem op en veeg hem schoon. ik loop verder. er is geen levende wezen te zien. dan hoor ik achter me een gilletje. ik draai me en zie in de verte Femke en Sjoerd tegen de muur staan, ongewapend. Esly zwaait dreigebd met haar zwaard en drijft ze in de nauw. Van de wond op haar schouder is niks meer te zien. Ik raap alle moed bij elkaar en doe een stap naar voren. "Hé lafaard," roep ik, "kun je wel tegen twee ongewapende mensen!" Langzaam draaide ze zich om naar mij. "Ah, konijntje is terug." ik spuugde op de grond; "het is wel heel ziek om hun aan te vallen. Heb liever een gevecht met mij." Ze grijnsde; "met genoegen." Daarna vloog ze op me af.

We cirkelde om elkaar heen. "Je weet dat je dit niet van me kan winnen. Dit word hoe dan ook je dood." Ik haalde nonchelant mijn schouders op. "Als dit toch mijn dood word kan ik het net zo goed proberen." toen kwam ze ket geheven zwaard op me af.

Het ging allemaal zo snel dat ik maar net weg kom duiken. Ik krabbelde overeind. "Hé dat is vals spelen!" Ze grinnikte; "ik ben vals." ze zet opnieuw de aanval in, maar dit keer was ik voorbereid. ik heft mijn zwaard om de slag te blokkeren. de twee wapens klinken met een hoop vonken tegen elkaar aan. snel trek ik mijn zwaard weg en steek hem naar voren. dat had ik beter niet kunnen doen. soepel springt Esly opzij en ik duikel naar voren. Esly geeft me een trap tegen mijn rug en ik knal op de grond. ik draai me om en wil mijn zwaard pakken, maar Esly staat ineens voor me. binnen één seconde heeft ze haar armen op de mijne en een mes tegen me keel gedrukt. "zo, dat duurde ook niet lang. ik dacht dat jij wel een waardige tegenstander zou zijn." ik probeerde me los te rukken maar in plaats daarvan werd het mes nog dichter tegen me keel aan gedrukt. ik voelde een warm straaltje  bloed van me nek naar beneden lopen. "ho ho, jij gaat nergens heen Allie. ik heb nog plannen met jou. pl.." een schreeuw doorkliefde de nacht. nog voor Esly kon reageren ging er een zwaard door haar borst dat net niet mij raakte. ze begon te stuiptrekken toen het zwaard uit haar werd gehaalt. uit het gapende gat in haar borst kwamen allemaal vonken en lossen draden. ze viel naar links en na nog een paar schokken lag ze stil. ik grijnsde; "je bent maar is net op tijd, Shan." hij lachte terug; "dat doen vrienden nou eenmaal." ik greep zijn uitgestoken hand en sprong op. ik gaf hem een knuffel. "sorry dat ik zo tegen je te keer ging. ik hoop dat je weet dat ik het niet meende." hij keek me aan; "natuurlijk weet ik dat. het is niet erg. en daarbij, ik hoop dat je die zoen we meende want anders zwaait er wat. ik veeg lachend mijn tranen weeg.