welcome in the arena

eindelijk weg...

"ALLIE!" Femke komt op mij afgevlogen. "o, ik ben zo blij dat je nog leeft. zonder jou hadden we het echt niet gered." achter haar geeft Sjoerd me voorzichtig een knikje. ik lach; "kom hier gek groepsknuffel"  "zijn er nog meer overlevenden?" vraagt Shannon als ik iedereen heb plat geknuffeld. Femke schud droevig haar hoofd. "sorry dat ik het verstoor," zeg ik, "maar misschien moeten we dit gesprek later doen. ik wil weg hier." ze knikten allemaal en lopen dan weg om hun wapens te pakken. ook ik raap mijn zwaard op. ik stap op Anne af en pak voorzichtig de bom die ze nog steeds in haar handen heeft. Femke  komt achter me staan; "dus.. wat gaan we nu doen?" ik sta op en richt mijn blik vastberaden naar de buitenmuur. "we gaan ontsnappen."

"op mijn teken steek je hem aan en rennen we richting het doolhof, oke" Sjoerd knikte dat hij het begrepen heeft. "klaar?" ik kijk vragend naar Shannon en Femke. ze knikken. "NU!" schreeuw ik. ik hoor het gesis en sprint op de gang af. net op tijd duik ik achter de doolhof muur en een hittegolf komt op me af, gevolgd door een ontploffing. ik steek mijn hoofd om de hoek. er zit een groot gat in de buitenmuur. "we hebben geluk," zegt Sjoerd, "we zitten aan de boskant." inderdaad, er strekt een groot bos voor ons. Shannon slaat zijn armen over me heen. "en wat gaan we nu doen" fluisterde hij. "het bos in en nooit meer terugkomen." iedereen knikten instemmend en we liepen naar het gat. ik liet iedereen voor gaan. als ik aan de buurt ben haal ik wat uit mijn zak.. twee bolletjes. ik steek ze snel aan. daarna ren ik naar de rest. vastberaden lopen we het bos in met achter ons een grote explosie.