welcome in the arena

shannons huis

'woesh', ik dook weg waardoor het zwaard me op een haar na miste. ik wilde alweer opspringen maar hij liet zijn zwaard al neer komen. ik hield mijn zwaard schuin waardoor zijn zwaard op de mijne kwam.hij duwde door en zijn zwaard kwam steeds dichter bij mijn borst. ik hijgde en probeerde het tegen te houden. ik gaf een harde duw waardoor hij naar achter knalde. snel sprong ik op en ging in de houding staan. hij krabbelde ook overeind en we cirkelde om elkaar heen. hij grijnste; "je kan niet van me winnen." ik trok mijn wenkbrauw op; "o ja!? dat zullen we nog wel eens zien" en ik ging weer in de aanval. ik mikte op zijn hoofd maar hij ontweek mijn zwaard. helaas voor hem was hij niet snel genoeg waardoor er een kleine snee in zijn wang kwam. door de plotsleingen pijn kwam zag ik verwarring in zijn gezicht komen, en daar maakte ik gretig gebruik van. ik snelde me naar hem toe. nog voor hij wist wat hem overkwam greep ik zijn pols vast waardoor hij gedwongen was zijn zwaard te laten vallen. ook ik liet mijn zwaard los en haalde razendsnel mijn minidolk uit mijn mouw die ik op zijn keel drukte. heel even stonden we als bevroren maar twee tellen later barsten shannon in lachen uit. "zozo, probeer je stoer te doen met je dolk ofzo." ik haalde de dolk van zijn keel en stopte hem terug in mijn mouw. "nee ik probeer je te verslaan." "hmm oke ik geef toe. dat was redelijk goed steekwerk... voor een ameteur." "hou je bek shan. je weet net zo goed als ik dat ik beter ben." shannon stopte met lachen en keek me wat serieuzer aan; "wacht maar. ooit komt er een dag dat ik, shannon hylak, de 'de grote meester' versla." ik lachte en duwde hem de trainingruimte uit; "sure."

"weet je hier kan ik wel aan wennen," zei shannon met volle mond. ik keek op; "huh? aan wat?" we zaten aan de keukentafel in shannons huis te eten. zijn huis was best groot, een soort mini villa. het had een zwembad, sportveld, een klein bioscoopje en, het belangrijkste, een eigen trainingsruimte. om te kunnen trainen voor de arenaspelen. hij nam nog een hap van zijn boterham met kaas en zei; "nou dat je hier bent. nu hebben we veel meer tijd om te trainen samen. dat is veel beter dan in je eentje tegen levenloze poppen. en daarbij als we samen mogen werken in de arena is het nog veel beter om samen te trainen." ik glimlachte; "ja daar heb je inderdaad wel gelijk in. zou je het wat vinden? als ik hier nog een tijdje blijf? ik zag de grijns al aankomen voordat hij uperhaupt op zijn gezicht speelde; "ja duh, me ouders zijn toch bijna altijd weg. dus een beetje gezeldschap kan geen kwaad." plotseling schoot me iets te binnen; "hé, waren de spelen vandaag niet begonnen." hij slikte een grote hap weg; "ja nu je het zegt. het is maandag dus het is net effe kijken een uur geleden begonnen." "zullen we even kijken?" "ja goed idee!" hij pakte de afstandsbedining en drukte op een knop. bijna meteen kwam er een tv aan zweven. ik was verbaast. niet omdat hij zweefde, nee omdat het het nieuwste zwevende model was. de tv sprak; "goedendag meneer hylak, wilde u tv kijken?" "graag, channel 7 graag, de arenaspelen."