welcome in the arena

huis!?

"ready?"vroeg shannon. "nog even wachten totdat de cfm -chicken for money- voorbij komt." dat was nog geen seconde later. "Nu!" schreeuwde ik. we haalde tegelijkerteit onze tattoo over de scanner en de deuren vlogen open. er steeg gelijk een harde wind op die aan mijn haren rukte maar dat was ik ondertussen wel gewent. ik pakte shannons hand vast, kneep erin en we sprongen uit de trein. ik rukte zijn hand los en kwam met een koprol tot stilstand. ik sprong op. "yeah zo doe je dat," en shannon gaf me een high-five met een korte knuffel erachteraan. "het is ons gelukt mensen," hij gebaarde om zich heen, "we zijn in het park beland. op het gras nog wel." ik keek om me heen. er waren gelukkig niet zoveel mensen in het park. alleen een paar mensen aan het wandelen en op het bankje zat Shon, de oude zwerver. hij applaudiseerde luid voor ons shannon maakte een kleine buiging. nadat we verslag over de wedstrijd bij shon hadden gedaan liepen we het park uit.

in de stad was het een drukte van jewelse. dat was eigenlijk wel normaal want iedereen deed inkopen voor chehesterday -vroeger was dat chrismas, pasen, en hoe heette dat andere ook al weer? nou laat maar. alle feestdagen worden dus nu in éen geviert en het duurt drie dagen-. "shannon kunnen we nog even langs de winkel. ik wil nog wat snoepjes kopen om uit te delen op chehester. je weet hoe gek die kinderen erop zijn. zo vaak krijgen ze niet." hij zuchtte geërgerd; "jaja maak maar weer gebruik van mijn goedheid. je weet dat ik geen nee kan zeggen als het om de kinderen gaat." ik gaf lachend een stomp tegen zijn schouder en duwde hem richting de winkels.

nadat we naar de winkels waren geweest liepen we veder een woonwijk in, de drukte achter ons laten. even later schootte we een steegje in. toen we dat steegje uit liepen kwamen we in een achterbuurt, mijn achterbuurt. je zou wel denken, waarom zou iemand die zoveel geld verdient met de arenaspelen hier wonen. nou ten eerste dat krijg je alleen als je wint. en ten tweede dit is waar ik op ben gegroeit. de mensen hier beschouw ik als mijn familie. ook al kreeg ik al het geld van de wereld ik zou hier nooit weg willen. hier was ik gelukkig. een paar kinderen kwamen blij op ons af rennen terwijl ze riepen; "Allie is thuis!! en ze heeft Shannon meegenomen!" ja al die kinderen waren dol op shannon. en hoewel hij geboren was om te vechten en niet om te knuffelen hield hij ook van hun. shannon hield zijn grote armen wijd open en ontvangde de knuffels van de kinderen. ik lachte en liep verder de straatjes door tot ik bij mijn plekje kwam. met een schok stond ik stil. waar ooit mijn huis stond, was nu weg..