welcome in the arena

winnaar

ik knipperde met mijn ogen tegen het felle licht. toen ik de witten muren en plafond zag wist ik meteen waar ik was. shit, ik ben 'vermoord'. veloren dus. ik wil rechtop gaan zitten maar val meteen terug door de hoofdpijn.er buigt een man in een witte jas over me heen. ik glimlachte flauwtjes; "hé  john" hij knikte kort; "Allie. hoe voel je je?" "nou ondanks de hoofdpijn gaat alles goed. nou ja hoewel dat raar is ik heb nooit hoofdpijn na overzetting." hij nam me ernstig op; "dat kan best kloppen. er was een fout waardoor je niet snel genoeg verdween je kreeg een snee in je hoofd van het zwaard." mijn hand ging naar me hoofd en voelde dat er verband omheen zat. "holy.. kan ik nu wel kijken naar de rest van de spelen" "hmm omdat jij het ben. normaal kan ik niemand laten gaan in zon toestand, maar omdat jij het ben maak ik een uitzondering." ik lachte en probeerde weer overeind te komen. john ondersteunde me; "beloof je wel voorzichtig te zijn voor de wond helemaal is genezen?" vroeg hij bezorgt. "jaja dokter john." "Hoe vaak moet ik nog zeggen dat je gewoon john mag zeggen." ik grijnste: "nog heel heel vaak... Dokter John."

Ik staarde vanuit mijn stoel naar het glas waarachter de arenaspelen bezig waren. Om me heen zaten een stuk of 11 kinderen dat dus betekende dat er nog 12 inzaten. Ik keek rond. een paar van hun kende ik wel. Sofie, ivo, shannon.. who effe terug naar shannon. Hij zat relax achterover in een grote luie stoel. Ow ja ik moest nog effe me excuses aanbieden wat ik me best friend aan heb gedaan. Nou ja, hier in New Gadicon heb je geen vrienden, meer bondgenoten. Maar alleen al aan hem denken deed me buik opstuiven van de vlinders. Ik stond op terwijl ik me vasthield aan de stoelleuning. Ik strompelde naar hem toe. "Hey," zei ik zacht. Hij keek me vrolijk aan. "Yo allie," zei hij terwijl hij opschoof en op de plek naast hem klopte. "Kom zitten." Ik bedankte hem en ging naast hem zitten. "Shan ik wilde effe zeggen sorry van toenstraks. Ik wildde het niet doen, maar ja door die stommen regel mochten we geen bondgenoten. Hij grijnste: Allie it doesn't matter. Het was maar een game. En daarbij," hij keek naar me verband, "ik ben er veel beter van afgekomen dan jij. Heb je gevochten ofzo." Ik grijnste en stompte hem. Gelukkig is shannon zon type die bijna nergens een probleem van maakt en alles oplost met humor.

"Allie moet je kijken," en shannon porde in me zij. "Auw," maar ik keek toch richting het raam. Ergens in het doolhofzag ik twee stipjes snel bewegen. Ik zag het niet zo goed en keek dus maar op het scherm naast het raam. Twee meisjes cirkelde om elkaar heen. Allebei wapenloos zo te zien. Èen van de meisje sprong naar voren en trok de andere aan haar haren. Die schreewde het uit en trapte in de anders ze buik. Naast me hoorde ik david zeggen; "woojoo bitch fight," waarna de andere luid begonnen te joelen. Dit gaat nooit lang duren zei ik tegenmezelf in gedachten en ik had gelijk. Na een paar minuten verdwenen ze allebei uit het niets. "Whaha dat hadden we wel kunne  verwachten hè," riep sofie dit keer. Ivo stemde met haar in; "duh nooit een bitchfight doen op de tvspelen. In de 'vriendschappelijke' spelen word het nog wel is toegelaten." Iedereen knikte instemmend met hem mee. Er klonkergens achterin een bellete en shannon schoot overeind; " YES FOOD!!" en hij rende weg. Lachend volgde ik hem door de klapdeuren.