welcome in the arena

terugkeer

"ESLY!!" gilde Nikki en ze duwde iedereen opzij om naar Esly toe te rennen. ik wilde naar haar toeschreeuwen dat ze dat niet moest doen, dat het gevaarlijk kon zijn, maar het was al te laat. net voordat ze Esly in haar armen kon sluiten pakte Esly haar zwaard en stak die zo diep in Nikki's buik dat hij er aan de achterkant uitkwam. er kwam een gorgelend geluid uit Nikki's mond. langzaam trok Esly haar zwaard uit Nikki. Nikki kwam op haar knieën terecht waarna ze naar voren viel. ik greep mijn zwaard stevig vast en ook de andere trokken hun wapens. Esly pakte een doek en begon kalm haar zwaard schoon te maken. "doe geen moeite," ze ze "jullie overleven het toch niet." "o ja!?" snauwde ik, "wij zijn met ze'n zevenen" "zes" "wij zijn met ze'n zessen, en jij alleen." ze keek me met een opgetrokken wenkbrauw aan; "is dat zo" alsof dat een teken was kwamen er twee figuren uit de schaduwen van de doolhof. bijna liet ik mijn zwaard vallen. het was bijna niet te geloven en toch was het zo. voor me stonden Zeke en Shannon..

ik staarde ze met open mond aan en ook Sofie sloeg een hand voor haar mond. ik zocht steun bij Sjoerd. mijn hele hoofd begon te tollen. er verscheen een sluwe grijns op Esly's gezicht; "had je net verwacht hé/ moet je steun zoeken bij je nieuwe vriendje." ik keek geschrokken naar Shannon maar die vertrok geen spier. dit kan toch niet. ze zijn dood! alle drie morsdood. en toch stonden ze hier voor me. "Allie," mompelde Sjoerd, "Allie kijk voor je." geluiden van schuifelende voeten stegen op vanuit de doolhof-gang. ik schrik. een horde mutanten komt aangelopen. ze blijven staan achter Shannon en Zeke. "ik.. ik begrijp het niet.." "kijk is goed," roept Esly, "kijk en je zult het weten." ik kijk nog eens goed. hmm.. die mutanten lijken verdacht veel op.. HOLY SHIT, de rest van de arenaspelers. Ik zie Dave en de vage omtrekken van Ivo. plotseling word me alles duidelijk. de mensen die plotseling verdwenen, geen sporen bij die tweede vesting en Floortje die Esly's naam schreeuwde. "jij was het," mompel ik. "hmm, wat? ik kan je niet verstaan." "HET WAS JOU SCHULD!!" schreeuw ik tegen Esly en krijsend val ik ze aan.

rechts, links, duiken. het was een chaos hier. het leek wel een slagveld -wat het eigenlijk ook was. maar ik had geen tijd om op te letten wat er om me heen gebeurde. ik had het te druk met Esly. weer een duik, koprol, hakkend naar haar benen. Esly sprong en raakte daardoor uit evenwicht. daar maakte ik meteen gebruik van. ik ren naar haar toe en richt op haar hoofd. net te laat springt ze opzij waardoor ik haar schouder raak. ik schrik. geen open wond waar bloed uitstroomt, maar waar allemaal draadjes uithangen. ze trekt een grimas; "wat is er? nog nooit een mechanische arm gezien?" daarna krabbelt ze overeind en sprint weg. "lafaard," mompel ik.

hup kop eraf. sorry Leoni. ik was bezig om de mutanten te vermoorden. ik had een brok in mijn keel, omdat ik wist dat het mijn mede-spelers waren. maar ze waren nu toch niet meer te redden, dus het is beter ze uit hun lijden te verlossen. plotseling word er een hand voor mijn mond gedaan en word ik meegesleurd. ik spartel om mezelf los te rukken, maar het heeft geen zin. de persoon is te sterk. hij trekt me mee de gang in en laat mijn hoofd hangen. dan zie ik de grote hand voor me hand met een bruine huidskleur en mijn ogen worden groot. die hand kan maar aan één iemand toebehoren