ELVEDA

YILLAR SONRA KARŞILAŞMA

CÜNEYT

  "Beste, kapıya bak."

  "Kumsal baksın."

  "Hep ben bakıyorum, Cüneyt abim baksın."

  "İyi ya ben bakarım." Pes edip çalan kapıya bakmaya gittim. "Geldim." Kim olduğuna bakmadan kapıyı açtım. Göz teması kuramamaya çalışarak kaba bir şekilde "git" dedim. "Oğlum dur, iki dakika dinle."

  "Sana git diyorum" diye bağrdığımda Kumsal ve Beste yanıma gelmişti.

  "Cüneyt ne ol..." devamını getiremeden sustu.

  "Oğlum sakin ol bir. Dinle sadece beni."

  "İstemiyorum." Sesimin kısıldığını fark ediyordum.

  "Gider misiniz lütfen?" Ben hareketsiz beklerken Beste konuşmuştu.

  "Beste, ne kadar büyümüşsün sen."

  "Şaşırısın tabi. Büyürken yanımızda değildin nasıl olsa."

  "Oğlum."

  "Oğlum deme artık. Bu kadar önemliysem senin için, niye gittin? Ben daha dört yaşındaydım ya. Küçücük bir çocuktum. Arkadaşlarımı okuldan almaya gelirdi anneleri. Kermeste börekler yaparlardı. Biliyor musun hepsini hazır alıp gittim. Çünkü benim yanımda annem yoktu."

  Beste destek olmak ister gibi elini omzuma koydu. Karşımda ki kadın ise -annem- bir şey diyemeden öylece bakıyordu.

  "Bir daha karşıma çıkma. Ben böyle daha mutluyum." Kapıyı çarparak kapattım.

  "Cüneyt abi iyi misin?"

  "İyiyim güzelim."

  "Cüneyt geç bir otur."

  "Biraz yalnız kalsam iyi olur." Odaya gidip kapıyı kapattıktan sonra yatağa oturdum. Onunla yüzleşmeye hazır değildim. Neden gitmişti ki? Mantıklı bir açıklaması olamazdı bunun. Düşünceler ile boğuşurken telefonumun çalması dikkatimi dağıttı. Bilmediğim numaradan gelen aramayı açtım.

  "Alo?"

  "İyi günler, Cüneyt Yılmaz ile mi görüşüyorum?

  "Buyurun benim."

  "Yapmış olduğunuz iş başvuru kabul edildi Cüneyt Bey."

  Hafızamı zorladım. Ne zaman başvuru yapmıştım ki? Tabi ya. Türkiye'ye gelmeden önce yaptığım başvuruydu.

  "İsterseniz haftaya başlayabilirsiniz."

  Tüm sevdiklerim buradayken, yurt dışına gidemem ki.

  "Cüneyt Bey?"

  "Ben yurtdışındayım şu an. Gelebilmem pek mümkün değil."

  "Şef sizi çok beğenmişti. Gelebilirsiniz eğer bu iş sizi daha üst seviyelere taşır."

  "Biliyorum ama dediğim gibi gelemeyeceğim."

  "İsterseniz siz biraz daha düşünün. Biz sizinle tekrar iletişimle geçeceğiz, iyi günler."

  Bir de bu çıkmıştı. O iş benim için çok önemliydi. Orası benim hayallerimdi. Ama burada da hayellerim vardı. Sevdiklerim vardı.

BESTE

  "Anne sen de işe gitme artık. Ben giderim diyorum sana. Babamın parası yatıyor zaten."