ELVEDA

İLK KARŞILAŞMA

BESTE

  Lacivert montumu ve spor ayakkabılarımı giyerek kapıyı yavaşça örttüm. Ekmek alma işi her zaman ki gibi yine bana düştü. Kumsal hep ders çalıştığı için evde pek bir iş yapmazdı. Kendince haklıydı ama bütün işler de bana kalmamalıydı. Hem anneme yardımcı oluyor, hem okula gidiyor hem de part time bir işte çalışıyordum. Babam rahatsızdı ve çalışamıyordu. Annem desem evlere temizliğe gidiyor ya da küçük lokantalarda bulaşıkçı olarak çalışıyordu. Bizim de kaderimiz böyleydi işte n'apalım?

  Kafamda ki düşüncelerden sıyrılıp kulaklığımı taktım ve rastgele bir şarkı açtım."Unutamam Seni" ydi, açtığım şarkı. Nedensizce seviyordum işte. Müzik falan derken yolu yarılamıştım zaten. Karşıya geçmek için iki üç adım attığım an başım da ve tüm vücudumda hissettiğim acıyla yere düşmem bir oldu, sonrası karanlık...
Hafif hafif gözlerim açılmaya başlamıştı. Gözlerim tam olarak açıldığında karşımda esmer biri duruyordu. Kim olduğunu bilmediğim çocukla göz gözeydim. Neler oluyordu hiçbir fikrim yoktu.
 
   "İyi misin?" diye sordu.

  İyiyim dedim ama sanırım bana inanmadı hastaneye gitmek için ısrar etti artık baş edemeyeceğimi anlayınca tamam gidelim dedim. Lüks bir arabası vardı. Sanırım zengin züppe çocuklardandı. Ama dıştan hiç öyle durmuyordu. Benim yaşlarımda 1.70 - 1.80 boylarında esmer yakışıklı bir çocuktu. Ben beynimde bunları kurarken hastaneye gelmiştik bile. Bu kadar hızlı nasıl geldiğimizi anlayamamıştım ama neyse ineyim de daha fazla beklemesin çocuk. Arabadan indim ve yürümeye başladım. Bir an gözüm karardı ve o zengin züppemsi çocuğun üzerine doğru düşüyordum ki beni tuttu ve

   "İyi misin?" dedi.
  
   "İyiyim sadece bir an gözüm karardı"

dedikten sonra hastaneye girmek için benim koluma girdi ve yürümeye başladık. Durumu anlattığımızda bizi acile yönlendirdiler girdiğimizde 25-30 yaşlarında genç bir bayan doktor vardı. Bize nolduğunu sordu adını bile bilmediğim çocuk durumu anlatmaya başladı. Tabi ben sedyede yatıyorum. Doktor yerinden kalktı yattığım sedyeye doğru geldi ve perdeyi örttü. Muayene etmeye başladı.

   "Derin derin nefes al ver" dedi.

  Derin derin nefes aldım verdim, aldım verdim, aldım verdim, tam tekrar alacaktım ki bir an tıkandım ve alamadım doktara işaret ettim ve bana "sakin ol" dedi.

  Doktoru duyan genç yakışıklı yanımıza geldi ve bize baktı. O da benim gibi biraz panikledi. Sakin olmayı deniyordum ama ne kadar denesemde elimde olan bir şey değildi. Biraz biraz nefes alabiliyordum sanki. Evet, evet nefes alabiliyordum. Nefes alabildiğimi hissettiğimde biraz olsun rahatlamıştım. Doktor röntgen, MR gibi bir kaç film istedi. Onları yaptırdık ve sonuçlar çıkınca doktorun yanına gittik. Doktor sonuçlara baktı ve  "bugün buradasınız"dedi bize dönerek  "nasıl yani?" pek bir şey anlamamıştım durumum kötümüydü? Ben kendimi iyi hissediyordum ama.

   "Yanisi şu bugün misafirimizsiniz travma geçirdiniz ve yirmi dört saat uyumamanız gerekiyor Beste Hanım".

   Oflayarak "tamam madem bir gece yatalım bakalım".

  Beni odaya yatırdılar koluma da bir serum takıp çıktılar. Bana çarpan çocukta yatış işlemini yapmak için kayıt yaptırmaya gitmişti. Canım çok sıkılmıştı. Ve o an "Merhaba tanışamamıştık, ben Cantekin ama kısaca Can da diye bilirsin" diye bir ses geldi kapıdan.

  Kafamı çevirdim ve konuşanın bana çarpan genç olduğunu gördüm. Bir kaç saniye bekledikten sonra

   "Merhaba, bende Beste."
 
   "Tanıştığımıza memnun oldum" dedi Cantekin.