1. Gün
Rüzgar.
Ben senin hiç göremeyeceğin annen Asya. Hayatım boyunca bir aile ne demek çok iyi biliyordum. Bende birgün çocuğum olursa ona ailemi sevgimi vereceğime dair soz vermiştim. Sonra birgün babanla tanıştım. Zor bir zamanında onun elinden tuttum. Babam cok zor bir adamdı. Ama kısa zamanda ben onsuz nefes alamaz hale geldim Tahmin edersin ki babanı bu kadar severken seni sevmemek çok zor olurdu. Ama seni öyle seviyorum ki. Bazen ruyalarimda görüyorum çok şükür sağlıklısın herseyin var.
Ananen sana sıcak bir cikolata ve kurabiye yapmis sen onu yerken Deden ve baban işten geliyor. Baban çok yoğun çalışan bir adam olduğu için sana gunduz ananen bakiyor. Babanla beraber hemen benim eski ama senin için bıraktığım odada kalıyorsunuz. Çok mutluyum sizi izlerken. Ölmek aklımın ucundan bile gecmiyor. Seni öyle benimsedim ki karnima dokununca gözlerim doluyor ne kadar doğru bir kara verdim diyorum.
Şimdi sana olan sevgimi son 4 güne sigdirip nasil yazarım bilmiyorum ama doğumuna o kadar az zaman kaldi ki. Ben uyanamazsam ki büyük ihtimalle oyle olacak sakın annesizligin kötü birsey olduğunu hissetme. Ben senin için bütün herseyi goze almisken dünyada seni uzgun gormek istemiyorum. Babana sahip çık öyle çok sert durduğuna bakma çok iyi bir insan.
Seni seviyorum tatlim.
Kalın 20 yapraklı defteri toplayıp çantasına koydu
. Karni burnunda salonda oturmuş Elsa ile muhabbet ediyordu. Son muhabbetleri olabilirdi. Elsada neredeyse buraya yerlesmis gibiydi. Arda ile ilgilenmiyor sadece Asya ile zaman geçiriyordu.
" Rüzgar için endiseleniyor musun?" Dedi Elsa
" Teyzesi sen olunca zor" dedi sevecenlikle.
" O kadar iyisin ki. Sana baktıkça kanatsiz bir melek görüyorum. " dedi
Adrian ofiste kalamiyordu. Olmuyordu. 6ayda bu kadina deli gibi aşık olmaktan baska bisey yapamamisti.
" Adrian eve gidelim ben kalamiyorum burda" dedi Akin. Hic ikiletmeden kalkti Adrian. Beraberce yola koyuldular.
Herkesin ödü kopuyordu. Bir an gormezlerse ozlemekten korkuyorlardi.
Salona girerken Elsanın Asyaya sarilip bir türlü ayrilamadigibi gören Akın hüzünle duvara tutundu. Bu goruntuler artik adamin bütün direncini kırıyordu.
" Elsa beni özlemen imkansız. Rüzgara bakmaktan fırsat bulamayacaksın" dedi. Adrian bahçeye çıkıp kamelyaya oturdu.
Akında yanına Gelip derin nefesler aldi
"Eğer benimle tanışmasaydı şuan ameliyat olmuş Okul okuyor olurdu" dedi
" Sizin dininizde kadere inanirlarmi bilmiyorum Adrian. Ama bu sizin kaderinizin Kazası. Asya Bunu istedi. "
"Bu benim gunahlarimin bedeli mi?" Dedi masumca. " Sizde bu korkuyu biliyorsunuz. Birgün uyandığınızda size bakan bir cift mavi göz olmayacak korkusu??" Ded
"Zor olduğunu biliyorum Adrian. Ben bir babayım. Kac sene büyüttüm yere düştü bende yuvarlandim onunla. Ama bak simdi ölüyor. Elimden hic bisey gelmiyor "
Iceri girip Elsayi yerinde bulamayinca Akın sarıldı kızına.
" Iyi misin?" Dedi sevecen olmaya çalışarak.
" Evet iyiyiz"
Adriana baktı. Adam uyumuyordu. Gece kendi uyurken onunda izledigini biliyordu.
"Adrian gece yine uyumadin mi? " dedi dehsetle
"Uyku tutmadi" dedi
Hava soguktu. Kar yağıyor ve yollar kapanıyordu.
Ellerinde Asyanın parmakları vardı. Sıcacıktı.
" Adrian bunu atlatacağiz" dedi.
" Biz mi?" Dedi Adrian inanmayarak.
" Evet başka biri olarak geri geleceğim. Birgün sen ofiste çalışırken kapıyı çalmadan iceri gireceğim saçlarımda kızıl olacak sen sinirle bana bakarken ben sana seni kendini beğenmis adi herif diye bagiracagim. O an ben olduğumu sana söyleyemem ama anlaman gerekecek" dedi
Adrian keyifle güldü.
" Sonra ben sana tekrardan aşık mı olacağim?" Dedi
" Tabikii " dedi kendini begenmisce
