Third Person Point of View
"Ah this is nice." Mahinang sambit ng isang dalaga habang nakatitig sa bughaw at payapang kalangitan. Sino nga ba kasi ang hindi mabibighani sa tanawing kanyang nasisilayan habang nakahiga sa damuhan? Anyone would immediately feel nostalgic at the mere sight of the scene before her.
Sobrang tagal na din kasi mula nung huling maranasan ng dalaga ang humiga sa damuhan upang damhin ang malamyos na sayaw ng hangin at pakinggan ang paghuni ng mga ibon sa paligid. Napapikit ang dalaga ng tumama sakanyang mukha ang liwanag ng sikat ng araw ngunit sa kabila ng bahagyang hapdi noon ay pinili ng dalaga na manatili sakanyang pwesto upang hayaang manuot sakanyang balat ang sinag ng araw. She adored the feeling nevertheless.
A smile creeped on her lips as she savour the moment she was currently in, not until she felt something unusual.
Kahit nakapikit ang mga mata ay napansin nya ang unti-onting pagdilim ng paligid dahil sa nangingitim na ulap na tumabon sa kalangitan na kani-kanina lang ay binabalot ng kapayapaan. Thunder roared in the skies and yet she stayed unmoving on her spot. Her eyes remained close until she felt something cold fell on her cheeks.
She slowly touched whatever fell on her face only to be confused and shocked when she realized what it was.
'Snow'
She quietly said as she try to figure out what was happening. That's when she finally opened her eyes and saw finally everything.
Ang kaninang maaliwalas na panahon ay napalitan ngayon ng napakalamig na klima. She looked around to somehow look for anyone but saw nothing aside from the snow falling heavy on the ground. She wrapped her arms around her body upang kahit papaano ay mabawasan ang lamig na kanyang nararamdaman.
'Where the hell is everyone?' Muli nyang tanong sa sarili bago muling luminga sa kanyang paligid. The moment she turned her head was also the exact moment when the scene around her changed. Mula sa taas ng burol ay nasa harap na sya ngayon ng unang lugar na tumanggap sakanya bilang sya at hindi bilang isang halimaw. Ngunit kahit puno ng galak ang kanyang puso dahil sa muling pag-apak sa lugar na iyon ay hindi nya parin napigilang magtaka kung ano ang nangyayari.
"The Academy?" She muttered in a confused tone bago sinimulang ihakbang ang kanyang paa papasok sa akademya. Ngunit natigilan ang dalaga ng magmistulang trigger ang hakbang na iyon dahil sa unti-unting paglitaw ng mga estudyanteng mukhang papasok din sa loob ng Academy. The only difference is that, she can she them but they can't seem to do the same to her. She even tried talking to one of the students near her received not a single response from the young student. Sa halip ay nagpatuloy lamang ito sa paglalakad still oblivious of the woman's presence.
'This must be a dream' She again muttered under her breath before looking back to where she was standing, only to be brought back on top of the snowy hill that is now overlooking the exterior of the academy. She then again took a step forward para sana bumalik sa academy when she felt something cold beneath her feet.
Her stare fell on her foot only to notice it frozen on the ground. Hindi lang din yun dahil sa unti-unting pagkalat ng yelong nakabalot sakanyang paa sa buong paligid. It was moving so fast towards the academy but no matter how much she struggle, the ice covering her foot is just too thick and too powerful.
Walang ibang nagawa ang dalaga kung hindi ang panuorin ang pagbalot ng yelo sa kabuoan ng academy. She watched how everything in the academy got covered with thick ice.
She stared dumbfoundedly at the doomed sight before her and wondered what happened.
She unconsciously moved her foot na kanina lang ay nababalot ng yelo only to notice that the ice had already melted and that she can finally move now. And so she did the next thing anyone would do at that situation, she ran towards the academy habang palinga-linga sa paligid nya. Like what she had thought a while ago, mukha ngang walang nakaligtas na kahit ano, buhay man na nilalang o walang buhay na kagamitan, lahat ng iyon ay nababalot na ngayon ng yelo.
She then reached the open field bagong muling tinignan ang kanyang paligid before her gaze finally fell on the field ground na ngayon ay nababalot na ng yelo. But it was not until she saw something reflecting on the ice. She immediately looked up upang makita ng maayos ang nakita nyang repleksyon kanina.
"No." She whispered under her breath bago sinubukang magpakawala ng pwersang maaaring pumigil sa kaganapang tuluyang sisira sa kauna-unahang tahanang tumanggap sakanya ilang taon na ang nakakalipas. She can't let this happen. Ngunit bakit tila wala syang magawa?
Paano nya pipigilan ang pagbagsak ng daan-daang nagaapoy na mga bato sa Akademya? Tears started to fall from her eyes down to the frozen ground, at kasabay ng paghalik ng kanyang luha sa yelo ay ang tuluyang pagbagsak naman ng mga nag-aapoy na bato sa buong akademya.
"NO!"
~▪︎~
"NO!"
Ireneia abruptly pulled herself from her bed kasabay ng sigaw na kumawala sa kanyang mga labi. It took her a minute bago tuluyang natauhan mula sa makatotohanang panaginip nya.
"A dream." She frustratedly said bago inihilamos ang dalawang kamay sa mukha only to feel the dampness of her face. She must have shed tears amidst being asleep because of that nightmare. Heaving a deep sigh, she finally gathered all her strength to prepare for the new day ahead of her.
Later that day she was out of her usual self. Hindi mawala-wala sa isip nya ang maging panigip. She kept on wondering what it meant but at the same time can't help to ignore the fact na baka tama ang naiisip nyang ibig sabihin ng panaginip na iyon.And because she can't ignore a single bit of it, she decided to act out.
"Saan ka pupunta?" Helios asked when he saw Ireneia mounting her horse.
"The Academy?" Ireneia answered but Helios wasn't convinced. It sure has something deeper than just visiting the Academy.
"You seem uncertain? Sa Academy ka ba talaga pupunta?" "Sa Academy nga. I'll pay Cashiella a visit." Helios scoffed, still not convinced of Ireneia's answer.
"Fine. Just don't go running aroung looking for some bloke to replace me." Ireneia can't help but to smile.
"Seriously Helios? If you were on my situation, iisipin mo ba na may kawala ka pa?" Ireneia fired back in a sarcastic tone but meant every single bit of it.
"Hmm. You have a point." Yun lang at ito na mismo ang pumalo sa kabayo tanda na pinapayagan na nito ang pag-alis ng kasintahan. He trust Ireneia. He knew that if anything is up, she was just weighing things up and eventually would tell him everything.
All he need to do is wait for her to open up.

BINABASA MO ANG
Heleina Cross Academy of Magic Part III: Alta Guild
Fantasy#4 in Fantasy Adventure as of May 31, 2020 #2 in FantasyFiction as of August 5, 2020 #1 in FantasyFiction as of August 12, 2020 •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• Secrets. All her life she lived inside secrets. All her li...