Telefonun alarmı, uyanmam gerektiğini söylerken abim birden "Kapa şu lanet olası alarmı!" diye bağırdı. Alarmdan daha etkili olan abim sayesinde gözlerimi araladım. Komidinin üzerindeki telefona uzandım ve saate baktım.
Hazırlanmak için zamanın vardı. Yavaşça yataktan aşağı kaydım. Soğuk zeminle buluşmamla ayağı kalktım. Hızla üstümü giyindim ve yüzümü yıkadım.
Aşağı indiğimde annem mutfaktaydı. "Nereye tatlım?" diye sordu. Masada duran donateslerden birini ağzıma atıp "Alışverişe" dedim. Annem bir şeyler doğramaya başladı ve "Bu voleybol takımı ile ilgili yaz kampı için mi?" dediğinde "Evet. Abiminde eksiklerini alıcağım" dedim.
Annem bana bakıp gülümsedi. "Bir şeyler yiyip git o zaman canım" dedi ve önüne döndü. Abimde o sırada merdivenlerden indi. Uyuşuk uyuşuk sandalyeye oturdu ve esnedi. "Günaydın." dedikten sonra kollarını masaya dayadı ve ellerini yanaklarına koydu.
Bir şeyler atıştırdıktan sonra masadan kalktım ve çantamı alarak evden çıktım. Kurooya buluşma yerimize geldiğimi haber etmek için telefonumu çıkaracaktım ki gözlerim bir el tarafından kapatıldı.
"Ben kimim?" dediğinde derin bir nefes alıp "Kuroo, seni bir bebek bile tanıyabilir" dedim. Kuro ellerini çekti ve "Tatam! Doğru cevap!" dedi ve güldü. Hareketlerine güldükten sonra "İlk ayakkabı mağazasına bakalım." dediğimde Kuroo "Ne? Ayakkabı mı? İyide böyle temel bir şeye nasıl sahip değilsin?" dedi.
Ellerimi iki yana açtım ve "Çok yanlış kişiyle alışverişe geldin. Bir kaç parça bişi taşımaya hazır ol!" diyip göz kırptım ve ilerlemeye başladım.
Kuroo Tetsurou
Keşna gözünü kırpıp arkasını dönüp mağazalara ilerlemeye başladığında, aniden yüzümü tuttum. "Aptal herif, daha dün kendine söylendin." dedim kendime kendime.
"Hemencecik böyle bişi için kızarıyorsun." dedikten sonra Keina bana seslendi. "Hadi ama Kuroo!" diyerek el salladı. Peşine takılıp beraber mağazaları gezmeye başladık.
İlk dediği gibi ayakkabılara, birkaç tişört ve dizliklere baktıktan sonra Keina "Neden şimdi başka bir şeyler için alışveriş yapmıyoruz?" dediğinde torbalarla dolu ellerimi kaldırıp "Bir kıyafet daha taşırsam yere devrileceğim" dedim gülerek.
Keina bana doğru bir kaç adım attı ve yüzünü bana yaklaştırdı. "Bu kıyaffetten daha önemli! Hatta hayat memat meselesi!" diyip parmaklarını şıklattı. Bir süre konuşmadan Keinanın yüzüne baktım. Ardından yutkundum.Keina geri çekilip "Beni takip et!" dedi neşeli bir şekilde. Peşinden giderken mırıldandım. "Seni böyle görüceksem her gün alışveriş yapabiliriz"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keina vitrine bakarken derin bir nefes aldım. "Kenmanın kardeşinden ne beklenirdi?" dedim oyun ve figür satan mağazanın girişine bakarak. Keina yanıma geldi ve koluma girdi. "Hadi hadi! İçeri girelim!" dedi ve beni çekiştirmeye başladı.
Keina hevesle bana adını dahi bilmediğim oyunları gösteriyor, oynadıklarından bahsediyordu. Yaklaşık bir saat oradan oraya koşturdu. Oyunlarla ilgili alışverişi bittiğinde "Yemek yiyelim mi?" diye sordum.
Kafasını salladı ve "hmm ne yemeliyiz?" dedi. Yemek katına çıkarken Keina bir anda durdu. "Oh sizdemi buradaydınız?" dedi şaşkınca. Benze yalnız zamanınızın sonuna geldiğimiz için üzülüyordum.
