6. Bölüm

36.1K 1.3K 652
                                    

………

Çok uzun zaman sonra tekrar bölüm yazıyorum. Artık görüşme vakitleri geldi değil mi ??
İyi okumalarr <3

Deniz ve Deryanın şarkısı ; Harun Kolçak - Yanımda Kal 
………

En son mektuplaşmamızın ardından tam 1 hafta geçti. Yarın görüşme günü vardı ve ben gidecektim. Belki görüşmeyi kabul edecekti belki etmeyecekti. Ama umrumda değil! Çünkü aklıma koydum ve yapacağım.

İlk buluşmamız için elbise giymek istemiyorum. Çünkü kendim olarak gitmek istiyorum. Beni ben olduğum için sevsin istiyorum. Bu yüzden mavi kot pantolonumu ve cropumu giyip gideceğim.

****

İşte o büyük gün geldi. İlk buluşmamız olacak. Yani ben öyle umuyorum.
"Anne ben çıkıyorum"
"Nereye ?"
"Arkadaşımla buluşacağım"
"Tamam kızım dikkat et"
"Tamam"
Annemden iznimi aldım ve biraz uzaktan taksiye bindim. Taksiye binerken annemin ya da komşuların beni görmesini istemiyorum.

40-45 dakikalık heyecanlı yolculuktan sonra onun olduğu hapishaneye gittim.

İşlemlerden geçtim ve açık görüş alana gidip etrafıma bakındım.
O kadar cinayet işleyen bir kişiye açık görüş yapmaları çok saçma geldi bana?!
Neyse bu benim için iyi birşey, o yüzden fazla kurcalamayacağım.

Etrafıma 1-2 dakika daha bakındıktan sonra onu gördüm ...
Tam karşımda durmuş elleri cebinde dik duruşuyla o masmavi gözleriyle beni süzüyordu. Biraz utanarak ona yaklaşmaya başladım. 
Demek benimle görüşmeyi kabul etmişti. Bu çok güzel bir gelişmeydi.

(Deniz'in hapishanedeki hali)

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

(Deniz'in hapishanedeki hali)

Aramızda iki adım kalınca durdum ve ona bakmaya çalıştım. Ama onun mavi gözleri o kadar güçlü bakıyordu ki benim ela gözlerime dayanamadım gözlerimi duvara çevirdim.

Tekrar cesaretlenip ona baktığımda hala benim yüzümü incelediğini fark ettim. Hiçbir mimik yapmıyordu. O yüzden benim hakkımda ne düşündüğünü çözemiyordum.

"Selam" diyerek gülümsemeye çalıştım. 
"Boş bir masaya oturalım mı ?"
Kaşlarını çattı ve evet anlamında kafasını salladı.
Neyse alışacaktım belli ki bu duruma.
"Görüşmeyi kabul ettin?" dedim sohbet açmaya çalışırcasına.
"Ettim"
"Teşekkür ederim"
"O kadar yolu boşuna gelmiş olmaman için kabul ettim"
"Olsun kabul ettin sonuçta" dedim heyecanla. Neden heyecanlanıyordum? Resmen ellerim titremeye başlamıştı!
"Titriyorsun? Benden mi korkuyorsun yoksa?"
"Hayır, heyecanlıyım biraz"
"Korkmalısın"
"Neden, kaplumbağa deden" dedim ortamı yumuşatmak için. Ben kıkırdıyordum ama o sadece kaşlarını çatmış bana bakıyordu.
"Ne kadar tehlikeli biri olduğumu biliyorsun değil mi ?"
"Biliyorum, ama bana zarar vermeyeceğin de biliyorum"
"Nasıl bu kadar eminsin"
"Bilmiyorum" dedim üzülerek.

Biraz sessizliği dinledikten sonra yine sessizliği ben bozdum.

"Neden bu kadar karamsar ve ciddi duruyorsun"
"Yaşadıklarım yüzünden"
"Peki şöyle yapsak" soran gözlerle bana baktı.
"Ben mutluluğumu ve enerjimi ikiye katlayıp yarısını sana vereceğim nasıl plan"
"Plan güzel de, cık işlemez"
"Ne demek işlemez ?"
"İşlemez plan"
"İşleyecek" dedim gülümseyerek.
"Konuşmak istediğin başka birşey yoksa gidebilirsin"
"Kovuyor musun beni ?"
"Ne anladıysan o" dedi ve karşımdaki sandalyesinden kalktı.
"Tanıştığıma memnun oldum küçük kız"
"Bende memnun oldum. Merak etme haftada en az bir defa geleceğim"
"Gerek yok"
"Ama geleceğim" dedim ve kıkırdadım.
Hiç yabancı hissetmeden kollarımı boynuna sarıp sarıldım. Onun da bana sarılmasını beklemiyordum. Sarılmadı da zaten.
Bana doğru eğildi ve "bunu tekrarlama" diyerek kulağıma fısıldadı. Tekrar gülümsedim. Çünkü tekrarlayacaktım.

~Deniz'in Ağzından~

Bugün Deryanın buraya gelme günü. İlk defa bir kızla buluşacağım diye bu kadar heyecanlıyım. Benden 6 yaş küçük olmasına rağmen beni birşey ona çekiyor. O yüzden buluşacağım. 

Tam karşımda etrafına bakınıyordu. Belli ki beni arıyordu. Ama ona seslenecek gücüm yoktu. 
Biraz zaman sonra gözleri gözlerimle buluştu. 

İlk konuşmaya o başladı ve masalardan birine oturduk.

Kendimi onu incelemekten alıkoyamıyordum. Çok güzeldi. Sade bir güzelliği vardı. Bunu biliyor olacak ki makyaj yapmamıştı bile. Kendini bana beğendirmek için hiçbir çaba sarf etmemişti. Ama ben bu halini çok beğendim. Beğenmemek için direndim ama beğendim işte ... Kalp beyni dinlemiyordu ...

………

>Eğer kendine değer vermezsen başkasından hiç değer göremezsin.~Harun Kolçak

………

Bölüm nasıldııı ?
Tekrar döndüm ve her gün bölüm atmaya çalışacağım. 
Sizi seviyorummm <3

………

Hapishane Kaçkını Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin