Korkunç Hikayelerim ( بسم الله الرحمن الرحيم )

Bölüm 53 - Karabasanı korkutan kılıçlar

Sevgili okurlarım, bu bölümde sizlere bir takipçimin korku dolu bir anısını kendi anlatımıyla sizlere aktarıyorum.

Keyifli okumalar.

Yirmi bir yaşındaydım, üç yaşında bir kızım vardı. Günlerim yanlız ve kimsesiz geçiyordu. Kızım küçük olduğu için dışarı da çıkamıyordum.

Yaz günü küçük kızımı öğle uykusuna yatırdım. Yaz günü olduğu için, balkon kapısı ve pencereler açıktı. Kızımı yatağına yatirdıktan sonra üzerime öyle büyük bir ağırlık çökmüştü ki, kendimi salona zor atmıştım. Zar zor halının üzerine attım kendimi, bilinçsizce yere uzandım.

Saniyeler içerisinde üzerime çöken ağırlığı ve boğazıma çöken elleri hissediyordum. Kollarımdan bacaklarıma kadar hiç bir uzvunu kullanamiyordum. Daha önce de karabasan olayını çok kez yaşadım ama bu bambaşkaydı.

Gözlerimi zor da olsa araladım, bir yandan da dua etmeye başladım. Daha önceden tecrübeli olduğum için normalde hemen kalkardim.

Gözlerimi araladigimda her yer aydınlık, öğle ile ikindi arasında bir zamandi. Duvarları perdeyi görüyordum. Yani bilincim yerindeydi. Her şeyi net bir şekilde görebiliyordum.

Tekrar gözümü araladigimda, yüzü olmayan üzerinde kapşonlu pelerini yerlere kadar uzanan siyah gölgeyi gördüm. Elleri boğazımdaydi. Ben duamı arttirdigimda benimle beynimin içinden konuşmaya başladı. Ben dua okudukça "sen beni öldüremezsin, seni öldüreceğim" diyordu.

Defalarca sure okumama rağmen gitmedi, artık gücüm takatim kalmamıştı. O an aklıma uyuyan kızım gelmişti. Ya ona birşey yaparsa?

Çırpındıkça seni öldüreceğim diyordu.

Tek korkum kizimdi kendim değil. Allahım naparim derken içimden bir ses "ya Allah" dememi söyledi.

Ya Allah diye diye tekrarlamaya başladım. Üçüncü seferde sağ tarafımdan atlı sesleri duydum. Allah Allah Allah diye bagiriyorlardi hep bir ağızdan. Kılıç seslerini duyuyordum birbirlerine vuruyorlardi.

Onları duyunca o varlık o yöne doğru bakmaya başladı. Ellerini boğazımdan çekerek atlilarin önünden kaçmaya başladı.

Atlı sesleri sağından solumdan geçiyordu onları göremiyordum ama kılıç sesleri bile kulağımın  dibinden geçiyordu.

Hepsi gittiğinden büyük bir kulak cinlamasiyla uyanıp kızıma doğru koştum. Şükür ki halen uyuyordu.