Korkunç Hikayelerim ( بسم الله الرحمن الرحيم )

Bölüm 21 - Yardım

Bana yardım ediyorlar biliyorum. Bir gece 3 5 nobetinde arkadaşım ile birlikteydik. Karargah bölüğünde askerlik yaptığım icin butun arkadaşlarım şoför ya da yazıciydi. O gece de buyuk askerî otobüslerden birinin şoförü olan arkadasim ile nöbet tutuyorduk. Tutuyorduk dediysem de ancak 5 dakika falan olmuştu nobet yerine geleli. Hafta sonu olduğu ve bizi kontrole asla gelmeyen bir komutan olduğu icin yatip uyuyabilirdik. Bu sebeple ismail otobüsün kapisini acti ve biz üstümüzdeki hucum yelegi baslik tufek ne varsa cikarip on koltuklar uzanıp uyumaya koyulduk. Nasilsa hic kimse gelemezdi. Gelecek bile olsa yolun en başı otobüsün camindan gozukuyordu. Jeep gelene kadar biz inerdik. Tabi ikimiz de uyuyakalmisiz. Bir ara gözümu actim. Ayni bizim gibi giyinmis hir nobetci asker otobüsün önünde saga sola bakıyordu. Hemen ismaili de uyandirip kalk oglum sabah olmus nöbetçiler gelmiş gidelim yatagimiza yatalim diye onu uyandirdim. Apar topar kalktik asagiya indik ama hickimse yoktu. Saga sola bagirmaya basladik ama hic kimse yoktu. Saate baktik daha yarim saat geçmişti. İsmail sen hayal gordun galiba demeye başlamışti. Tekrar yatmak icin otobuse donecegimiz sirada yolun basindan aylardir bizi hic kontrole gelmeyen komutanin jeeple delirmis gibi hizlica gelişine tanik olduk. Ya bizi uyurken yakalasaydi. Bilerek uyandirilmistim. Yardim etmeye devam ediyorlardi.