1 nolu nöbet yeri... Eğer bu tür şeyleri görüyor ve hissediyorsaniz, sizin için bu hislerin çok yoğun olarak hissedilecegi yer.
Orda hiç bir askeri yalnız nöbete bırakmazlar. Çünkü gerçekten korkutucu. Bir mezarlık düşünün mezar taşları topraga gömülerek neredeyse kaybolmuş. Her yer ot ve diken icinde... Hele bir de dolunay ışığının altında daha da korkutucu.
Malatyalı bir arkadaşım ile nöbete bırakılmıştık. 01:00- 03:00 nöbeti. Mezarlığın dibindeki askeri kulübede nõbetimizi tutuyorduk. Hava güzel olduğu için dışarda durmaya karar verdik. Mezarlığın dibindeki büyük ağaç tam arkamdaydı. Arkadaşım ile konuşurken gözleri korkuyla büyüdü ve elindeki silahı yere atıp kaçmaya başladı. Ben arkama bakmaya cesaret bile edemedim. Bende onunla beraber kaçmaya başladım. 30 metre ilerdeki elektrik direğinin ışığı altında durup soluklandik. " Gördün mü, tam arkanda büyük bir gölge vardı" dedi korkuyla arkadaşım. Ben de "korkma ben burdayım " diye onu sakinleştirmeye çalıştım. Biliyordum ki benim için geliyorlardi. İnsan tabii ki korkardi. Korkmak çok insani bir duygu. Önemli olan nasıl davranacağın...
Arkadaşımı sakinleştirmeye devam ediyordum. Devamlı onunla konuşuyordum. Ama o hemen sağimizda, onun 10 metre gerisinde kalan deponun üzerinde yürüyen dev gölgeyi hiç görmedi. Ben de ona hiç göstermedim.
Onu görseydi herhalde delirirdi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Korkunç Hikayelerim ( بسم الله الرحمن الرحيم )
Cerita PendekTamamıyla gerçek korkunç hikayeler. Bu kitaptaki hikayelerin hemen hemen hepsi benim başımdan gecmistir. Ordan burdan alıntı veya uydurma değildir..
