Korkunç Hikayelerim ( بسم الله الرحمن الرحيم )

Bölüm 32 -Küçük bebek annem

Birdenbire uyandırıldım. Kolumdaki saate baktığımda 03:26 olduğunu gördüm. Beni uyandıran her ne ise onu arıyordum. Gözlerim odayı kolaçan ediyordu. Odada öyle derin bir sessizlik vardı ki, karıncaların ayak sesleri bile duyulabilirdi. mutfak kapisindan bir gölgenin geçtiğini farkettim. içim buz kesmişti. Bişey "gel" diye fisildiyordu. Yataktan kalkmakta tereddüt ediyordum. Ama kacamazdim ki zaten, o şey evin içerisinde dolaşıyordu. Ya sevdiklerime zarar verirse diye düşündüm ve yataktan kalkmaya karar verdim. Yavaşça ayağa kalktım. duraklarim birbirine yapismisti. Ağır adimlarla ilerliyordum. birdenbire bir bebek ağlaması geldi kulaklarıma. içimdeki korku diz kapaklarimin çözülmesine sebep olmuştu. yere duser gibi oldum. boynumdaki kurani kerimi sivazliyordum yavaşça ve dua ederek ilerliyordum. salonun kapisina gelmistim. ses icerden geliyordu. iceri girmeme bir adim falan kalmisti. kalp atislarimi duyabiliyordum. bebek aglamasi devam ediyordu. adim atarak iceri girdim. koca bir besik odanin ortasinda duruyordu. icerisinde ise buyuk bir insan yatiyordu. bu annemdi. onu sallayan bicimsiz bir varlik vardi basinda. o an bayildim. gözlerimi açtığımda yatagimdaydim. sabah ilk olarak salona gidip olanlarin ruya olup olmadigini gormek istedim. dun gece salonun ortasinda duran besigin izleri halinin üzerinde net bir sekilde duruyordu.