Korkunç Hikayelerim ( بسم الله الرحمن الرحيم )

Bölüm 37 - Karda Ağlayan küçük kız

Hikaye bundan kırk sene önce yan komşumun başına gelen bir olayı anlatıyor.

Soğuk bir kış günüymüş, her yerde kar yağıyormuş ve kar tüm toprağı dize kadar kaplamış. Kadın komşum Ayşe abla da o gece küçük çocuklarını uykuya yatırdıktan sonra sobanın başına geçip örgüsünü örmeye başlamış. Eşi av için daha gündüzden evden ayrılmış ve o gece de gelmeyecekmiş.

Sobanın başında el işini yapmaya devam ediyormuş ki, sokaktan gelen bir ses dikkatini çekmiş. Dikkat kesilip dinlemeye başlamış. Sonra da perdenin kenarından sokağa bakmak istemiş.

Perdeyi aralamış ama kimseyi görememiş. Saat akşam 10'a geliyormuş. " Yahu saat geç de değil bu ses ne böyle, niye kimse ilgilenmiyor ben bı çıkıp bakayım" demiş kendi kendisine.

Dış kapıyı açmış, sese doğru ağır adımlarla yürümeye başlamış. Evet gerçekten ağlayan küçük bir çocuğun sesi olduguna kanaat getirmiş. Meraklanmış ve daha hızlı yürüyerek sonunda ağlayan küçük kızı avlusunun dışındaki kapının dibinde bulmuş.

"Kızım sen ne yapıyorsun bu soğukta dışarda" diye sormuş. Kız hiç cevap vermemiş ve ağlamaya devam etmiş.
Ablamız yavaşça kıza yaklaşmış. Çünkü çok gariban bir kıza benziyormuş. Üstündeki giysiler yırtık pırtık ve eskiymiş. Ayaklarında ayakkabıyı bırak çorap bile yokmuş. Kıza yaklaşıp " kızım ağlama gel içeri ısın annenin babanın yanına gidersin sonra demiş ve kızın elini tutmuş.

İşte o anda başından aşağıya kaynar sular dökülmüş. Çünkü elini tuttuğu kızın elini neredeyse hissedemiyormuş. Pamuktan daha yumuşak ve buz gibiymiş. Korkmuş fakat elini bırakıp kaçmak da istememiş. Ya bu şey ona zarar verirse diye içinden geçirmiş. Hiç sesini çıkarmamış. Yavaşça evin içerisine girmişler. Küçük kızı sobanın başına oturtup kendisine hemen arka taraftaki koltuğa oturmuş.

"Isın kızım sen şimdi burada" demiş. Ondan sonra da ne ablamız ne de kız hiç konuşmadan birkaç saat aynı şekilde durmuşlar. Birkaç saat sonra kız aniden kayboluvermiş.

O ve onun yaşlarındaki yaşlılara göre o küçük kız hastalıkmış ve insanlara bulaşmak için gelmiş. İyi davranıldığı için de kimseye zarar vermeden oradan uzaklaşmış.