Hayalperest

Bölüm 22 Kalp kapısı çalınırsa

Söyledikleri beni çok heyecanlandırmıştı. Çok mutluydum. Herşey bir yerde durmuş benim cevap vermemi bekliyordu. Sanki beş yaşındaydım da dünya benim çevremde dönüyordu. Belli belirsiz bir gülümseme yüzümü kaplıyordu. Şuan tek istediğim boynuna sarılmak ve gözlerimi kapatıp o muhteşem evrene giriş yapmaktı. Artık bu omuzun bana ait olması ya da böyle bir egoistin beni sevmesi beni sevindiriyordu. Ama ben seviyormuydum ? asıl soru buydu. Ya sadece sevilmek hoşuma gidiyorsa. Ya ondan değilde sevilmekten hoşlandıysam. Zaman kavramı beni bırakıp gitmişti. Gözümü kırpmıyordum bana bakan gözlerine derin derin bakıyordum. En uzun bakışmamız oluyordu. Hiçte rahatsız olmuşa benzemiyordu. Daha çok zevk almış ve onun için zaman durmuş gibi gözüküyordu. Artık bir şey yapmam gerektiğini fark etmiştim. Geleceği düşünüp üzülmekten korkmaktan bıkmıştım. Ve en sonunda cevap verdim. '' Kalbin mi burda benim kalbimin yarısından bahsediyoruz. ''

*  *  *

Artık belirsiz gülümsemem yerini sevinç gülümsemesine bırakmıştı. Gayet içten bir şekilde otuz iki diş sırıtıyordum. O da benden böyle beklemiyormuş gibi görünüyordu. Bir an kafasını salladı ve kendine gelme hareketi yaptı. Sonra '' O zaman bu yarım kalbini tamamlamama izin ver '' dedi. Hemen ardından bana sarılıp o meşhur mutluluk abidesi dizi-filmlerdeki döndürme şeklini yaptı. Çok mutluydum. Gözlerimi kapattığım için hiçbir şey görmüyordum. Ama o an fark ettim ki aslında hayatımda ilk defa hayatın anlamını, mutluluğu, huzuru ve en önemlisi aşkı en derine kadar görüyordum. Beni yavaşça yere bıraktı. İçimdeki iğrençlikle bir an önce tanışması için hemen bir espri yapıp sessizliği bozmak istedim. '' Şimdi sen bana sarıldın biz şimdi neyiz '' deyip gülmeye başladık. Bu gülüşmenin ardından birden bire aklıma hayal olabileceği geldi.Sessizlik bu şüphemin artmasına sebep oluyordu. Bende gözümün sımsıkı kapatıp tekrar açtım. Ve emin olmuş bir vaziyette tekrar Kaan'a baktım. İlk defa sevgilim oluyordu. Aslında ortada hala bir teklif söz konusu değildi. Ama benim için bu yeterliydi. Nasıl davranmam gerektiğini hiç bilmiyordum. Ya tekrar beni öpmek isterse ben asla biriyle öpüşemezdim. Hayatım boyunca ıyk dediğim bir şeyden fazlası olmamıştı benim için. Ama Kaan gibi bir çocuğun yirmiden fazla sevgilisi olmuş olmalıydı. Şuan içimden hiçbir şey demeden gitmek geliyordu. Ne yapmalıydım ki . İlişkiler hakkında filmlerdekinden fazlasını bilmiyordum ben. En sonunda sessizliği bozarak alt dudağımı ısırdım ve '' ııı...şeyy.. hoşçakal '' dedim. O kadar şeyden sonra hiçbir şey olmamış gibi ' Hoşçakal ' diyip arkamı dönmüştüm. Ne kadar saçma bir hareketti bu. Kaan '' Mira bir dakika '' Dedi. Ona doğru döndüm ve söyleyeceği şeyi bekledim. '' Be - Ben napmalı... '' diye kekeledi ve kafasını kaşıdı. İlk defa onu böyle görmüştüm. Genellikle utanan taraf ben olurdum. Ama bu sefer işler değişmişti. Kaan küçük bir çocuk gibi ayağını yere vuruyordu. En sonunda derin bir nefes aldı ve konuşmasına devam etti. '' Ben bu işleri yapamıyorum ama s-se-seni gerçekten istiyorum. Yani istiyorum derken yanlış anlama arkadaş olarak... YANİ sevgilim olarak istiyorum ne ne diyorum ben '' diye kendi kendine sinirlendi. Elimi yanağına götürdüm usulca okşayarak susturdum. '' Kaan biliyor musun ? çıkma teklifi konusunda çekiciliğin kadar başarılı değilmişsin. Ama çok tatlısın '' bunları söler sölemez titremeye ve kızarmaya başlamıştım. Utandığımı fark edince gülümseyerek bana sarıldı ve bu sarılmayla birlikte çalınan kalbimin kapısının değil ta kendisini olduğunu anladım...