Hayalperest

8. Bölüm

Evet arkadaşlar voteler hala biraz düşük okuyan arkadaşlara teşekkür ederim iyi ki varsınız. Geçen bölümde hikaye biraz farklı bir boyuta geçmeye başladı. Umarım bu bölümde hoşunuza gider .Değişiklik olarak farklı karakterlerin ağzından anlatmayı deniyeceğim. Multimedyada İrem var.İYİ OKUMALAR <3 :))

Tuğçe'nin ağzından;                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                              Mira neden böyle yapıyordu anlamamıştım. benim için sevinmeli !!. Onu o kadar önemserken benim mutluluğuma neden böyle sinir olmuştu ki . Hızla sınıfa koştum O kadar sinir olmuştum ki. O an ne yaparsa yapsın onu affetmezdim. Sınıfa girdiğimde Kaan beni bekliyordu. ''Noldu hayatım sinirli görünüyorsun'' diye huzur verici bir ifadeyle gözümün içine baktı. Onun o meraklı ifadesi çok tatlı duruyordu. Olanları anlatmak istememiştim. Ben de '' Yok birşey canım bir kızla çarpıştım  o sinirimi bozdu '' dedim ve sarıldım. Omuzumun üstüne başını koydu. O an o kadar sakinleştiriciydi ki bütün olayları bir anlıkda olsa unutmuştum. Omzundan nazikçe ittirdim ve sevimli kız gülümsememle beraber İrem'in yanına gittim. 

Mira'nın ağzından;                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                      Sınıfa girdiğimde karşılaştığım manzara bir kere daha yıkılmama sebep oldu. Kaanla Tuğçe o kadar samimi sarılıyordu ki  Tuğçe hiç birşeyi düşünmüyormuş gibi görünüyordu. Kaan ise Tuğçe'nin omzunun üstünden benim bitkin düşmüş halime bakıyordu. Çarpık bir gülümseme fırlattı ve Tuğçe'nin ittirmesiyle ona döndü. Tuğçe beni fark etmemişti bile. Sırama oturup saçımı dağınık bir topuz yaptım sonra eteğimi düzelttikten sonra bir kaç dakikalığına fikirlerden arınmak için kafamı sıraya gömdüm. Tam gözlerimi kapatmıştım ki . Sırtımda bir sızı ile doğruldum sonra beni dürten çocuğa baktım. Kaanla basket takımında olan çocuklardan biriydi. '' Meraba ben Can '' dedi. Arkamda biri varmı diye baktım . ''Sana dedim '' diyerek güldü.''B-Bende Mira ''dedim. Uzun süre beni süzdükten sonra bişey  demeden gitti. Çok tuhaf geçen 2 dakikadan sonra bu işin altında bişey var bakışlarımla etrafıma bakarken Kaanın bana doğru geldiğini gördüm. 'Şimdi ne istiyosun, git başımdan!!' bakışımı atmış olmama rağmen omus silkip önümdeki sıraya oturdu. Bana döndü. ''Ne o şaşırmış gibisin ? '' dedi. Meraklı bakışlarla ne demek istediğini anlamaya çalıştım. En sonunda ne kadar nazik olmasada cevap verdiğim için mutluydum.                                                            ''haı ?'' diye bir ses çıkardım. ''Tuğçe'yle çıktığımı öğrenmişsin bil bakalım  ne zaman ve nasıl oldu?'' dedi . Bunun anlatında kesinlikle birşeyler vardı. Artık tedirgin olmaya başlamıştım(Ve sanırım geç bile kalmıştım). Bacağımı o kadar şiddetli sallamışım ki sıra bi an sarsıldı. '' Neyse senin tahmin yeteneğin pek iyi değil anlaşılan. Ben anlatıyım. Ben işimi şansa bırakmayı sevmem senin canın arkadaşının kalbinin kırılmasını istemiyorsan o güzel  ağzını sıkı tutup kimseye bir şey belli etmessin. Fark ettiğin gibi zaten bütün kızlar bana hasta muhtemelen sende, Tuğçe'de hemen teklifime atladı doğal olarak.'' diyerek şeytani bir gülüş fırlattı.O kadar şaşkına dönmüştüm ki gözlerim dudaklarından çıkan her sözcüğü yakalayabilmek için kulaklarımla savaş veriyordu. Sevinmek istiyordum çünkü Kaan hala kısmen boştaydı ve kendisi dışında kimseyi sevmiyordu. Üzülüyordum çünkü en yakın arkadaşımın duygularıyla oynanıyordu.Sinirliydim çünkü bu kadar değer verdiğim ve en iyi kişi dediğim insan -Kaan- şeytanın ta kendisiydi. Tam bir hayal kırıklığıydı artık onu sevmemeli olduğumu belkide hiç sevmediğimi düşünmeye başlamıştım. Tuğçe'yi bu beladan kurtarmam gerekiyordu. Sanırım az önce Kaan yanımdan ayrılarak beni düşüncelerimle başbaşa bırakmıştı. İrem yanıma geldi ve ''Ne oldu Mira Tuğçe sana çok kızgın Kaan'la ilgisi olduğunu söyledi'' dedi ve meraklı mavi gözleriyle gözlerini gözlerime dikti. Bir an anlatıp anlatmamakla ilgili tereddüte düştüm. Sonra tuvalette olanları söyledim . Bana '' Neden bu habere bu kadar üzüldün ki yoksa sen de mi Kaan'dan hoşlanıyorsun?'' dedi. Tam o sırada çıkış zili çaldı ve hızlıca arkamdan bakan üzgün İrem'e aldırış etmeden koşarak eve gittim. Annem bana şaşkın gözlerle bakıyordu. Sanırım o kadar kötü görnüyordum ki sokakta ki insanlar bile bir şeyin olduğunu fark etmişti. Direk odama geçim ve yatağıma uzandım tavanda bugün olanları bir daha canlandırıyordum. Ne kadar da yorucu bir gündü. Okul hayatım o inek kızdan birden bire 'Kaan'dan hoşlanan ama en yakın arkadaşı onunla sevgili olduğu için hayata küsen kız' olarak okul tarihine geçmişti . Kaan o kadar şey yaparda bunu okula yaymasa olmazdı tabi. Annem odaya girdi ve iki misafirin var dedi. Gelen İrem ve Tuğçe'ydi. Hadi İremi anladım da Tuğçe neden burdaydı. Yüzüme bakmıyordu anlaşılan onu zorla irem getirmişti. Gülçin ortalıklarda yoktu. onunla ilgi uzaklaştırma dedikoduları dolaşıyordu okulda ama kesin bir şey belli değildi. İrem bana bakarak '' Evet Mira bekliyoruz '' dedi ve 'konuş artık seni pislik' bakışları attı. O an yatağımın altına girip saklanmak istiyordum ama olan sadece dolan gözlerim oldu...