The Last Of Her Kind

Chapter 6

"Oh hindi ka pa rin tinatawag?" tanong sa akin ni Kiara.

Umiling naman ako sa kaniya.

"Wala pa rin eh.. "

Kanina pa tinawag sina Astra at Caleum pati iyung iba naming mga kaklase. Naging matindi ang labanan nilang dalawa ngunit puno pa rin ito ng asaran at pag-aaway.

Halos sigaw lamang ni Astra ang narinig ko sa buong laban lalo na nang natalo siya ni Caelum.

Kaya heto ngayon at hindi niya ito pinapansin.

Hindi rin nakalagpas sa akin ang mga masasamang tingin ni Bellona. Mukhang kanina pa itong naghihintay na tawagin na kami.

"Sigurado ka bang gusto mo pa tumuloy?" nag-aalala nitong tanong.

"She's too strong. I could just tell Ford na hindi maganda ang pakiramdam mo... "

"I'll be fine, Kiara. "

Napatingin ako sa kaniya at bakas ang pag-aalala nito sa mukha. Ngumiti naman ako sa kaniya.

She may be strong but that doesn't mean that I'm weak either.

I've lived alone for the most of my life. That's how I learned to be independent enough. Wala akong ibang maaasahan kundi ang sarili ko. Kaya hindi ko masisisi ang aking sarili kung bakit palagi kong gusto na mapag-isa o solohin ang aking mga problema. Because that's simply what I'm used to.

Ang mandamay pa ng ibang tao ang panghuli kong gagawin. Besides, we all have our lives, our own problems to deal with.

"Just tell me if gusto mong magback-out lang muna okay?"

Tumango na lang ako sa kaniya upang mabawasan ang kanyang pag-aalala.

Hinawakan naman ako sa braso ni Astra na mukhang nag-aalala rin.

Lumapit naman sa amin sina Caelum at Lance nang matapos ang laban ng dalawa naming kaklase ngayon.

"Grabe ang lakas ni Zester!" ani ni Lance.

"Oo nga, nakita ko rin 'yun, " sagot ni Astra.

"Diba siya iyung nanalo na senior dati?" nagtatakang tanong ni Caelum.

"Ikaw, Vic? Kinakabahan ka ba?" she asked, obviously ignoring him.

"I don't know... " I said in a low voice.

"Don't worry. Kaya mo 'yan. "

"Nandito lang naman kami, " Kiara said with a soft smile.

Tumingin ako sa kanila ni Lance at tila'y pinapagaan nila ang aking loob. I'm actually thankful that they're here at this moment. Kahit ngayon lang kami nagkakilala, they've treated me nicely. Better than the others that I've known so far in fact, well except for Arkhus.

I don't know how I would've survived my first day without them honestly. Hindi naman ako palakaibigan na tao. Sure, I hanged out with a lot of people before but I never considered them as my friends. Or kaibigan ko na ba sila?

Isang araw pa lang kami nagkakilala ngunit masaya akong may mga kasama ako ngayon.

They've been nothing but nice to me despite me being new here and silent most of the time. However, I still can't find myself trusting them completely. I dont think that I need too anyway.