She's The Supremo

chapter 14 - FINAL GAME

Kytler POV

"Lahat, pumasok na sa gym, lahat pumasok na sa gym," ang boses ng speaker ay narinig sa buong hallway.

"Bakit tayo pinapunta sa gym? Alam nilang may mga namamatay dito! Gusto ba nilang magpatayan tayo lahat dito?" bulong ko, puno ng pagkadismaya ang boses ko.

"Tara na," sabi ni Levi, inilagay ang kamay sa balikat ko. Tumango na lang ako, ang mga mata ko'y naghahanap ng anumang banta sa paligid.

"Ano kaya ang gusto nila sa atin?" tanong ni Jeyden.

"Alamin na lang natin," sabi ni Jacob.

"Sige, tara na," sabi ko at sumunod naman sila.

Marami nang mga estudyante ang nasa loob ng gym. Halos lahat may bitbit na armas at may bakas ng dugo sa kanilang mga damit. Delikado ang sitwasyon. Pagdating namin sa gym, napansin namin ang isang grupo ng mga estudyante na nagkakluster, ang kanilang mga mukha'y maputla sa takot. Mukhang gusto nilang tumakbo, ngunit parang nanginginig sa takot. Naghanap kami ng pwesto sa gilid at nakita namin ang Punishers at Reapers, ngunit wala ang grupo ni Max na tinatawag na mga Axel at ang iba pang mga gano.

"Wow, andito silang lahat, pati ang Reapers," sabi ni Adam.

"At andito rin ang Punishers," dagdag ni Kurtz.

"Sigurado bang hindi sila mag-aaway dito?" tanong ni Jeyden, may halong pangamba sa boses.

"Bakit, natatakot ka ba?" biruan ni Jacob.

"Hindi ba ikaw rin?" tugon ni Jeyden.

At doon nagsimulang magbibiruan ang kanilang tatlo. Sana'y napatawa na lang sana ako, ngunit biglang naalala ko na nasa delikadong lugar kami.

Pananaw ni Shainae:

"Okay ba lahat, Cass?" tanong ko kay Cass, habang ang aking mga mata'y namamalas sa mga estudyante sa gym.

"Mukhang okay naman," sagot ni Cass, may kalmadong boses.

"Okay? Mukhang okay ba nga? Bakit ninyo pinapasok ang Reapers at Punishers?" sigaw ni Liahn, puno ng galit ang boses.

"Oo nga, lalong hindi magiging okay pag dumating ang apat na iyon at si Supremo o si Superior," sabi ni Cass.

"Tama, pero sa palagay ko hindi sila mag-aaway sa loob dahil alam nila na ayaw ni Supremo ng gulo, maliban na lang kung siya mismo ang mag-utos," sabi ni Liahn.

"Tama, tama," sagot ko, ngunit biglang bumukas ang pinto ng opisina at pumasok ang taong pinag-uusapan namin kanina.

"Tara, nagsimula na tayo," sabi ni Supremo, siya nga pala ang pumasok nang walang pag-knock.

"Susunod kami," sabi ni Cass sa amin tatlo. Si Cassandra lang ang makakakausap o makakakausap si Supremo, puwede naman kami pero tungkol lang sa eskwela o papeles ang pag-uusapan namin.

"Ano naman kaya ang pakulo niya?" sabi ni Liahn.

"Manood na lang tayo," sabi ni Cass.

Nasa gym na kami, puno ng mga estudyante ang lugar. Ang ilan, marahil ay patay na.

"Magandang araw, lahat," sabi ng speaker, walang tao sa entablado. Hinahanap ko si Supremo, ngunit hindi ko siya makita.

"Ito na ang huling laro," sabi nito ulit, kaya nagsimulang magbulungan ang mga estudyante sa loob ng gym.

Supremo POV

"Ano naman kaya ang pakana ng gago na 'yan?" bulong ko, puno ng inis ang boses ko.

"Inaasahan ko ito, kaya wala nang babago," sabi ko. Hindi na siya nagsalita pa at nakinig na lang ako sa sinasabi ng speaker. Excited na siya na may mamamatay dito, hindi ko alam bakit.

"Ito na ang huling laro," sabi ng speaker, nagsimula namang magbulungan ang mga estudyante sa loob ng gym.

"Kailangan sumali ang lahat sa huling laro," sabi ng speaker.

Bigla namang tumama ang ilaw sa akin kaya napatingin ang lahat kung nasaan ako.

Tsk, gusto ba niyang tingnan ako? Sige.

Tumayo ako sa railings at tumalon. Bumagsak ako sa stage.

"Supremo, bakit hindi ka magpakita sa kanila?" sabi niya. Kilala mo ba siya? Siya lang naman ang may pakana nito, lahat ng nangyayaring ito sa unibersidad ay utos niya.

"Nah," sabi ko lang.

Totoo lang, gusto kong sirain siya. May naramdaman akong nakatingin sa akin kaya hinanap ko kung sino, si Kytler pala. Halos kumpleto na ang mga tao dito, nandito ang Punishers at Reapers na madalang lamang magpakita.

"Ang laro natin ay 'Kill or Be Killed'," sabi niya.

"'Kill or Be Killed',"

"Nakakatakot naman ang laro,"

"Sana mabuhay pa tayo,"

"Sana nga,"

Bulung-bulungan nila.

Alam ko, natatakot at kinakabahan ang lahat dito sa mga nangyayari. Bigla na lang humina ang ilaw at nagsara ang lahat ng pinto at bintana.

"Madali lang ang laro na 'to. Pumatay ka o mamatay ka. Kailangan mong pumatay para hindi kayo ang mamatay," sabi ng speaker at tuluyan nang namatay ang ilaw. Umalis na ako sa stage at umupo sa nakitang upuan. Marinig ko ang mga patalim nila.

Someone POV

"Ganyan nga, magpatayan kayo HAHAHA," bulong ko habang pinapanood ang aking mga paboritong estudyante.

"Unti-unti ko na silang makukuha ang kailangan ko BWAHAHA," sabi ko, bigla namang may tumabi sa akin.

"Malapit mo nang makuha ang alin?" sabi ng kung sino, kaya napatingin ako sa kanya. Nagulat ako, si Superior pala ito.

"Ano ginagawa mo dito, anak ko?" sabi ko habang nakatingin pa rin sa screen.

"Para ano mo naman ako, matandang babae? HAHAHA," sabi niya, kaya pinalaki ko ang mga mata sa kanya.

"HAHAHA, hindi ka ata biro," sabi niya habang tumawa. Siya lang ang nakakausap ko, hindi ko alam kung kampi ba siya o kalaban, pero okay lang, sumasabay naman siya sa akin.

"Tumahimik ka na nga diyan," sabi ko.

"Ito na HAHAHA," sabi niya at itinaas ang kamay niya.

"Papatayin mo ba lahat ng mga estudyante mo?" sabi niya.

"Hindi naman, kung sino ang mabubuhay sa kanila, sila na 'yun," sabi ko, napatingin naman siya sa akin.

"Ikaw ang pinakamayamot na babae na kilala ko, lola HAHAHA," sabi niya na may ngisi sa labi.

"Alam ko, at huwag mo akong tawaging lola, hindi naman ako sobrang matanda para diyan," sabi ko pero nawala naman ang ngisi niya at naging seryoso.

"Pero sa tingin ko, mas baliw pa siya kaysa sayo," sabi niya at biglang tumawa. Hindi ko alam kung siraulo ba siya o tanga.

"Umalis ka na lang kaya para hindi ka ma-istorbo," sabi ko, tumango naman siya.

"Kung 'yun ang gusto mo, bye. Mag-ingat ka, baka hindi mo malaman na hiwalay na ang ulo mo sa katawan mo," sabi niya at tumawa.

"You piece of shit," sabi ko. Grabe 'tong batang ito, kung hindi ko lang siya tinuring na anak, hindi ko na siya pinabuhay.

Hikka POV

"Mukhang mga tanga 'yan, Xyre," sabi ko kay Xyre habang nakatingin sa mga estudyante at sa may pakana nito.

"Sila nga," sabi niya HAHAHA.

Wala talagang patawad 'tong si Xyre, matagal ko nang kilala pero minsan hindi ko alam kung ano ang iniisip niya.

"Sino ba ang bet mo diyan, Xyre?" tanong ko, tinitingnan niya ako na parang walang-kuwentang tanong HAHAHA.

"Tsk," sabi niya. Teka, bakit parang ako pa 'yung inainis, kahit siya 'yung naiinis?

"Sarap nilang paglaruan, 'no?" sabi ko.

"Medyo?" sagot niya sa akin.

"So, ano 'yung susunod na plano natin?" tanong ko habang nakangiti sa kanya.

"Huwag kang ngumiti, mukhang tanga ka. Pero magandang tanong," sabi niya, kaya nawala 'yung ngiti ko sa sinabi niya. Nakakatakot talaga 'yung ngiti niya, mas gusto ko pang walang expression siya kaysa magngiti.

"Parang may plano ka na," sabi ko, hindi na niya ako pinansin at tumayo.

"Tignan natin kung makakaya pa niya 'yun," huling sabi niya sa akin bago umalis.

A/N Thank you for supporting me and reading my first story. I hope you enjoyed it, despite my imperfections as an author. Please forgive any spelling or typo errors. Your encouragement means everything as I grow. Don't forget to follow, vote, and comment - your feedback fuels my passion for storytelling.