Herkes artık bir korku oyununun içinde olduğunun farkındaydı fakat bunun için çok geçti...
130321
korku #1 / 300521
UYARI: OKURKEN RAHATSIZ EDİCİ KELİMELERE VE OLAYLARA RASTLAYABİLİRSİNİZ !
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
it's just the beginning...
KIM JENNIE
Babamın arkasına koyduğum yastıkla birlikte "Rahat mısın?" Diye sordum. Bana cevap veremezdi, konuşamazdı veya hareket edemezdi... Ama gözlerime baktığında anlıyordum onu.
Babam ben on iki yaşından beri makinelere bağlı ölü bir bedenin içindeydi. Tedavisi olduğunu söyleyen doktorlara karşı sadece susmakla yetindim çünkü benim bu tedaviyi karşılayacak bir gücüm yoktu.
Annem ise... onu hatırlamıyordum. Ne anılarımda ne de hayatımda hiçbir zaman olmamıştı.
Yanda duran eldivenlerimi elime geçirdim. Ceketimi giydiğimde doktor girmişti içeri. Babamı kontrol ettikten sonra bana döndü.
"Daha fazla nefes alabileceğini sanmıyorum Jennie... Tedavi olmazsa fişini çekmeliyiz."
Derin bir nefes aldığımda babama baktım. Gülümsedim ona. Üzgün değildim... Uzun zamandır onsuz bir hayat sürüyordum zaten ama onunla birlikte olmayı dilerdim.
Hastaneden çıktığımda bir banka oturdum. Sessizce etrafı seyrettim. O sırada telefonuma mesaj gelmişti. Telefonumu çıkarıp mesaja baktım.
Bilinmeyen Numara: Ölüm çiçeğim olmak ister misin? Seninle çok eğleneceğiz...
Bilinmeyen Numara: Finalinde sizi milyoner edecek bir oyuna ne dersiniz? Hayatınızı değiştirmeye cesaret edebilir misiniz? Cevabınız evet ise lütfen bize ulaşın... Sizin gibi oyuncuları kaybetmek istemiyoruz.
Bilinmeyen Numara: 1221*****
Alayla gülüp mesajı okumayı bıraktım. Dolandırmak için çok anlaşılır bir taktik değil mi bu? Biraz daha gelişmeliler... Bir mesaj daha geldi telefona.
Bilinmeyen Numara: Dolandırıcı olduğumuzu düşünmen kırıcı...
Bir mesaj daha... Gittikçe korkutucu olmaya başlayan bu mesajları görmezden gelecektim sadece.
Bilinmeyen Numara: Çok şey kaybedeceksin ölüm çiçeğim
Son mesajtan sonra küfür mırıldanıp numarayı aradım. Bir kaç saniye bekledikten sonra açılmıştı.
"Kimisiniz bilmiyorum ama..."
"Bizi aradığın için teşekkür ederiz... Size gönderilen linke tıklayıp oyunumuza kayıt olabilirsiniz... İyi günler."
Kapanmıştı. Bunlar benimle dalga mı geçiyorlardı? Oyunlarına tabi ki kayıt olmayacaktım. Link geldiğinde direkt mesajı sildim. Hastaneye geri dönecek iken telefon çaldı. Bilinmeyen bir numaraydı. Açtım.
"Alo?"
"Neden o eldivenleri takıyorsun Jennie?"
Ellerimdeki eldivene baktım. Yabancı sese karşı "Kimsiniz?" Dedim.
"Sana anılarını geri verecek kişi..." Dedi ve benim bir şey dememe kalmadan yüzüme kapadı. Sıkkınlıkla nefes verirken o link yeniden gelmişti.
Banka oturdum. Bir eldivenlerime bir de hastaneye baktım... Adımı, eldivenlerimi, hatta aklımdan geçenleri dahi nasıl bilebilirlerdi? Bu oyunda bir şeyler olduğu aşikardı...
Uzunca düşündükten sonra linke tıkladım. Kayıt oldum. Önüme bir yazı çıkmıştı.
Lavinia... Hoşgeldin!
Oyunun kuralları;
1- İntihar edemezsiniz.
2- Oyun kaybedene veya kazanılana kadar oynanmak zorundadır.
3- Görevleri yapmamak gibi bir seçeneğiniz yoktur.
4- Oyundan çıkarsanız korkularınız en büyük cezanız olacaktır!
Bol Şans ölüm çiçekleri!
Oyun oynamaya hazır mısınız?
Kabul ettim... ve tam o zaman başlamıştı işte pişmanlığım, acılarım, anılarım...
Kabul ettin çünkü ölmek isteyeceksin ... Kabul ettin çünkü bedeninden nefret edeceksin...
---
Merhaba.... Over The Moon biteli bir aydan fazla olmuştur ve ben yine bir taennie ile buradayım. Bu bölüm küçük bir tanıtımdı. Ayrıca bu kurguya başlamıyorum sadece bu yolun ilk adımını atıyorum. Sizleri özlemiştim...
