Untying the Rope (Mujer Fuerte Series #1)

Chapter 29 : PARK

"How are you feeling, Ken?" Nathan asked as he sneak a peek at my face.

Nakatungo ako habang naglalakad at siya naman ay nakaakbay ang braso sa akin. Kahit na ang bigat ng braso niya ay nasanay na yata ang balikat ko kaya hindi na ako nagreklamo.

"I'm feeling... good. I'm feeling great, actually. This is what I've been dreaming of. A peaceful life after seeking justice for what happened to me." I smiled at my best friend.

We are currently strolling along the university's small park. This is where Nathan and I usually hang out during our years in law school.

The breeze of the wind kept my long hair go crazy. Nahihirapan akong ayusin iyon nang ayusin kaya napagdesisyunan ko na lang na itali ang aking buhok.

"Nate, nasan na ang pangtali ko?" tanong ko habang pinagsasama-sama ng buhok sa likuran ng ulo ko.

Agad niya namang binuksan ang bag na dala niya at kinuha ang pangtali ko roon. Hindi kasi ako nagdala ng bag ko, lahat ng gamit na dinala ko ay pinalagay ko na lang sa bag niya kaya punong-puno iyon ngayon.

Anak ng Mayor pero tagabitbit ng mga gamit ko.

I can't help but smile.

I am really lucky that I have found Nathan in the middle of the bewilderness. Where I am lost because of too much darkness, still, he guided me with his light and led mo to a peaceful place where I know I am safe.

Anim na buwan na nang mabaril ako ni Mateo. Anim na buwan na rin siyang nakakulong. Walang dumadalaw sa kaniya dahil kahit mga kaibigan nila ni Mommy noon ay tinalikuran na siya no'ng malaman ang nangyari sa akin.

They said they were fooled for years. They thought that my father was really an honorable man, but he just brought horror for everyone.

Hindi naman madalang ang naging kaso ko. Noon pa man ay marami nang nakararanas ng pang-gagahasa na ginawa pa mismo ng kanilang sariling ama, kapatid, tiyuhin, lolo at kung sino-sino pang malalapit sa kanila.

At iyon ang tunay na mas nakakapagpalungkot sa sitwasyon ng bawat biktima.

Kung sino pa ang mga tao na inaasahan mong poprotektahan at aalgaan ka, sila pa 'yung mga tao na nagdulot sa'yo ng kasamaan at matinding bangungot na dapat ay makalimutan.

The memories of me being sexually abused is still at the back of my mind. But in order for me to heal, I should just try my best to forget about those horrible experiences and start focusing with my future.

A future that is filled with peace, happiness, and love.

I kept myself hidden in the dark for years. I think it is time for me to allow myself to step into the light.

"Ito na ho, Attorney," ani Nathan at inabot sa akin ang isang itim na pangtali ng buhok.

"Thanks," sagot ko habang inaabot iyon mula sa kaniya.

Pero hindi ko na-abot iyon dahil binawi niya.

"Oh? Akin na." Inilahad ko ang palad ko sa kaniya.

He only smiled at me.

"Let me tie your hair."

Marahan niya akong hinila papalapit sa kaniya, nagpatianod naman ako.

Tumalikod ako sa kaniya at dinama ang bawat paglandas ng daliri niya sa aking buhok.

Walang masyadong tao ngayong araw sa park. Araw ng Linggo kasi.

Katatapos lang namin ni Nathan magsimba. Morning mass ang dinaluhan namin, pero hindi ko alam dito kay Nathan at biglang na-trip-an na dumaan muna rito sa park.