~ U̶g̶l̶y̶ ~

8• වැරදි වැටහීම් ☔︎

* No one p.o.v. *

රාත්‍රී 10යයි. ඔරලෝසු කට්ට මුලු ගෙදරම තිබුනු නිහඩබව නැතිකරා. යුන්සන් ජී වූ දහය පහුවෙනවත් එක්කම වගේ ගෙදර ආවේ හුගාක් සතුටින් එයාලගේ බිස්නස් ගැන ලිකු කම් කියව කියව. දෙන්නා ගෙදර එද්දී ගෙදර කවුරුත්ම හිටියෙනම් නෑ. ජිමින්වගේම යුන්ගිත් හිටියේ නෑ. ජීවූ බලන් ඉන්න බැරිම තැන නිසා යුන්සන්ට කිව්වාදෙන්නව හොයන්න කියලා. ඉතින් ජීවූයි යුන්සනුයි දෙන්නටම කෝල් කරන්න පටන් ගත්ත එක දිගට..

" ජිමින් පුතාගේ ෆෝන් එක ඕෆ්... සුගා කෝල් එක ගන්නෙ නෑ.."

" අ..නෙ.. දෙයියනේ මෙච්චර රෑ වෙනකල් මගේ බබා එලියේ ඉන්න බයයි.... මට බය හිතෙනවා... පුතාලා දෙන්නා කොහෙ ගිහින්ද.. එයලට කරදර...අ..අනේ නෑ...මගේ පුතා..."

" බය වෙන්නැතුව ඉන්න මම ගිහින් බලන්නම් ඉන්න..."

" යුන් මාත් එන්නම්.."

" නෑ ඔයා ගෙදරම ඉන්න මම යද්දී ඒ දෙන්නා ගෙදර ආවොත්.."

යුන් සන් ජීවූගේ අත් දෙක එකට එකතු කරලා බය නැති කරලා යන්න හදද්දිම සුගා වැනි වැනි නිදි කිර කිර ඇවිදගෙන ආවා.

" කොහෙද ගියේ මෙච්චර රෑ වෙනකල්... ආ.... "

" පොඩි වැඩක් තිබ්බා... ඒකයි රෑ වුනේ.. දැන් නෙවෙයි ඉස්සරහට කොහොමත් රෑ වෙනවා.... මම යනවා නිදා ගන්න..."

නිදිමතේම කියපු සුගා අප්පව ගනම් නොගෙන යන්න හදද්දී

" කෝ ජිමින්.. ඔයා එක්ක ආවේ නැද්ද.."

" කවුද... මම දන්නෑ ඔය කියන කෙනාව.. මන් යනවා.."

" මේක විහිලු කරන වෙලාවක් නෙවේ.. ජිමින් යන්නෙත් ඔය යුනිවසිටි එකටමයි.. ඔයා ඒක දන්නවනේ හොදටම..."

" ආ... දැනුයි මට තේරුනේ... ඒ බොරුකාරයා ඒකට යන නිසාද මාවත් ඒකටම යැව්වේ... මේවා අප්පගේ ප්ලෑන්ද... එහෙම එයා එක්ක එහෙදි මම හොදින් ඉදී... මම ඒ බොරුකාරයව මගේ මල්ලි විදිහට පිලිගනී කියලද අප්පා හිතුවේ... නෑ කවදාවත් නෑ.. "

සුගා පඩිපෙල ලගටම නිදි කිර කිර ගිහින් අප්ප කිව්ව දේ ඇහිලා ආයෙමත් අප්පලගට ඇවිදගෙන ඇවිත් කියවන්න ගත්තා.