My Destined Love [FOUR SISTERS SERIES II]

Chapter 37

❤️It's been a while. And as I said po the last time. I had to complete first bago ako tuluyang mag update para tuloy tuloy na po hanggang dulo. Salamat po sa paghihintay mga bhebhe loves😘
❤️Sana magustuhan niyo. Enjoy reading.

-Follow me on dreame. MIZZYRHONNE pa din po. Support niyo po ako. Salamat ng marami😘😘

Pamela

Foodtrip on the road? Is awesome! Lahat ng nadadaanan naming stalls ng mga pagkain ay surely na hindi nakakaligtas sa paningin ko. Hinihintuan talaga namin para bumili.

From chips to chocolates. Fruits and shakes. Donuts and iced coffees at madami pang iba. Ni hindi ko na nga namamalayang nakarating na kami sa probinsiya.

Kung hindi ko pa nakita ang arkong pinasukan namin ay hindi ko pa mapapansing malapit na kami. This is my  most enjoyable trip papuntang probinsiya.

"Welcome to my hometown, kamahalan ko!" I welcomed him with my wide arms. Kahit nasa loob pa kami ng sasakyan at nagdadrive pa siya.

Hapon pa lang kaya kitang kita pa ang ganda ng tanawing nadadaanan namin.

"You're hometown is a nature, disaster ko." He slowly pulled the car.

"I know right. Kaya nga dito ko naisipan dahil namimiss ko na ang sariwang simoy ng hangin. And siyempre, I miss my Inang and Tatang." Nakangiting sambit ko dito at tumingin din sa tinitignan nitong malawak na bukirin. "I always dreamed to have that farm. Matagal na yang binebenta  pero wala pang bumibili. Maybe, because malayo ito sa kabihasnan. Pero, sa akin? In time makukuha ko din 'yan. Simula diyan sa medyo makipot na daang 'yan hanggang sa malapit sa bahay namin. Yan ang binebenta nila. Bata pa lang ako, nangarap na talaga akong magkaroon ng ganyang kalaking lupain para kina Inang at Tatang. But, sadly, kahit mabili ko pa 'yan. Wala na akong pagbibigyan. "

Nalungkot ako bigla nang maalala ko ang aking mga magulang.

"Nasaan ba sila?" I blinked. Ngayon ko lang  napagtanto na hindi ko pa pala nasabi dito na parehas nang patay ang magulang ko.

"You'll know them later, kamahalan ko. " I winked.

Kahit wala na sila, alam naman naming magkakapatid na andiyan lang sila sa tabi namin. Watching us grow and have families.

"I'm nervous." Sambit nito at huminga nang malalim. "Why didn't you tell me that I'd be meeting your parents?"

I shrugged. "It won't be a surprise anymore if I did."

Gusto kong sabihin sa kanya about kina Inang pero hindi ko na ginawa dahil natutuwa akong makita na kinakabahan siya. His face turned pale.

"Now, I think. I'm gonna faint." He said.

Natawa ako, "baliw! Kalalaki mong tao, mahihimatay ka? Dahil lang makikilala mo ang parents ko?"

He slowly nodded and close the window.

"Siyempre, hindi ako handa. I don't want to disappoint them." Naantig naman ang aking puso sa sinabi nito. "Ni hindi man lang tayo nagdala ng pasalubong para sa kanila."

"Don't worry, kamahalan ko. They won't be disappointed. Saka, dadaan tayo sa bayan para kumuha ng ibibigay natin sa kanila. Tara na?" Aya ko dito nang nakangiti at tinapik ang kanyang balikat.

Agad naman itong tumango at humarap sa akin.

"I love you, disaster ko." Hinawakan nito ang aking kamay at hinalikan. Napangiti ako sa ginawa niya.

"I love you more, kamahalan ko." I leaned closer to him and kiss him. It's just a peck on the lips na agad nitong ikinangiti at hinalikan din ako sa aking labi.