Aiden's POV
Buti na lang at sinundan ko si Aivee kanina. Di ko akalaing mas matindi pa sya sakin. Oo, magpakatotoo na tayo, nasaktan ako. Sino ba namang hindi diba? Sa totoo lang, akala ko may chance ako pero mali pala ako. Di ko akalaing ganun kalakas ang epekto ng kakambal ko sa kanya. Pero di naman ako katulad nya na maglalasing dahil dun. Baligtad nga eh. I should be the one drinking, ako ang na-reject diba?
"Aivee, iuuwi na kita." Napatingin sya sakin.
"A-anong ginagawa mo.. D-dito?" Naubo sya. I quickly handed her a bottled water.
"Let's go. Wala akong planong mag-kwento sa lasing." Kinuha ko ang bag nya at inilgay yun sa balikat ko.
"Sir, magkano po bill nitong babeng to?" Tanong ko dun sa bartender.
"P1270 po." Wow. Malakas pala ang alcohol tolerance nitong babaeng to. I paid the bill.
"Sir, kayo po ba yung Aiden?" Napatingin ako sa bartender.
"Bakit?" Tanong ko.
"Kanina pa po nya binabanggit ang pangalan na yun. Di po sa nakikielam ako pero nag-sosorry po sya." Napatingin ako kay Aivee na nakatungo.
"Ganun ba? Salamat." Hinawakan ko ang kamay ni Aivee.
"Tara na. Kaya mo bang tumayo?" Sinubukan nyang tumayo pero natumba sya. Hay nako. Dapat di umiinom ang mga gantong babae.
I carried her like a bride. Buti na lang at naka-pantalon ang babaeng to kundi mahirap buhain to ng ganto.
"S-sorry." I heard her whisper. Napangiti ako. Akala ko nagwawala sya pag nalalasing, but no. Di naman pala. Mas tahimik nga sya kapag lasing. Sana lagi na lang syang lasing. Kidding.
Dumiretso ako sa kotse. I opened the door and made her sit on the seat beside the driver's seat. I wore her a seatbelt.
Tumakbo papunta sa kabilang side. Gabi na, buti na lang at wala na kaming pasok bukas. It's not that I'm not concerned about myself but I'm more concerned about her. Di ko pa kilala ang iba nyang side. Di ko pa kalkulado ang mga galaw nya.
Agad akong nag-drive papunta sa bahay nila. May ilaw na, that means, nandito na ang Kuya nya. Binuhat ko uli sya at nag-doorbell.
Pinagbuksan kami ng bagong-gising nyang Kuya.
"Oh. Anong nangyari dyan?" Tanong nung Kuya nya habang kinukusot ang mata nya.
"Nakainom po." He widened the space so that we could enter.
"Paki-akyat na yan sa taas. Pangalawang kwarto sa kaliwa." I went to the room, buti na lang bukas ang pinto. Inihiga ko sya sa higaan nya. I placed the stray strands of hair beind her hair. Kinumutan ko sya.
Paalis na sana ako nang bigla syang magsalita.
"I still love him.." I smiled bitterly at napalingon ako sa kanya.
"I know, Aivee. But it's not inevitable. Mawawala rin yan. I will try to erase that. Subok lang. Kung hindi talaga, edi hindi. I won't force you to love me because that was never been a part of my plan."
She faced the other side of the bed and hugged a pillow.
"Don't leave. Kailangan kita.." I smiled at what she said.
"I'm not the one you need now. Di ako ang taong kailangan mo ngayon, Aivee." Lumabas na ako at dahan-dahang sinarado ang pinto.
"Kapag nalasing yan, kung ano-ano ang mga nasasabi nyan. Is there something she said?" Napalingon ako sa Kuya ni Aivee.
BINABASA MO ANG
Dating the Unexpected Guy
JugendliteraturWhen everything starts with a mistake, will it end also in one? Will two people who met in an unexpected circumstance have an unexpected story? Pero paano kaya kung may nangyare sa nakaraan na napakahirap kalimutan at may mangyayaring hindi inaakala...