Chapter Twenty Four

61 2 0
                                    

Maxene's POV

It was Monday. Mula kaninang umaga, tahimik naman ang buhay ko except for a Math quiz which I, of course, failed. Di naman masyadong big deal sakin yun. Sa totoo lang, di ko na rin naman kasing kailangang mag-aral.

I was having my lunch when the group of four girls caught my attention.

"Alam nyo ba, mukhang nag-dadate na yung Tiu at Domingo?" Sabi nung isang babaeng kakadating lang sa table. Date? I think that's not true.

"Weh?! Gwapo pa naman si Aiden. Sayang." Reaksyon nung isang babae. Wow. May fangirl pala si Aiden. I'm not aware of that.

"Bagay naman sila ah. Pero nakakapagtaka lang na ang babaeng di nakikupag-usap sa iba dati, nakikipag-date sa isang transferee." Sabi pa nung isang babae.

"Eh diba may bali-balita na may naging issue dati sa Monreith University tas Domingo rin ata yung surname ng lalaki. Baka same person lang yun." Nailing ako. How would these girls know about that issue? Tama sila na Domingo yung lalaki noon pero magkaiba sila. Sobrang magkaiba.

"Ay weh? Ang sweet namana nun baka binalak makipag-balikan ni Aiden!" Paano makikipag-balikan, edi pa naman naging sila? Aish. Wrong information, bitches.

"Tara na nga. Pinapatawag pa tayo ni Ms. Diane. Hay. Badshot na naman tayo. Nyeta." And at last, wala ng mga chismosang babae sa katabi kong table. But I was wondering if it's true. At kung totoo man yun, pabor sakin yun.

~~~~~

Dismissal na. Naglalakad ako ng matiwasay papunta sa locker nang makita ko sina Aivee at Aiden na naglalakad magkasabay. Aiden is holding Aivee's books in his hands.

Nang magkatapat kami, binulungan ko ni Aivee na kinaasar ko ng todo.

"Siguro naman matatahimik ka na. Di ko aagawin ang boyfriend mo dahil wala na akong paki sa inyo." I tried to remain collected and firm. Umarte ako na wala akong narinig.

I went directly to my locker. Di ko na inayos ang mga gamit ko. I'm already tired of keeping things always in place. Nakakapagod magpakabait. Nakakapagod magpanggap. Well, it's not that I'm a good person but for me, I deserve more than this. I may be a bitch, pero di ko naman siguro kelangang masaktan ng ganto. Although, alam kong kasalanan ko lahat.

As I got home, binato ko ang bag ko sa sahig at umupo sa couch. What a fuckin' tiring day?

"Iha, are you okay?" Napatingin ako sa babaeng bumababa sa hagdan. That's my mom.

"Yes, Ma. Medyo madami lang ginagawa sa school." I was lying of course. Ako? Madaming ginagawa para sa school? Psh.

"You don't have to attend classes, Iha. Alam mo naman--" I cut her off.

"I know, Ma. Wag mo nang ipaalala na aalis din naman ako. But I'm doing this not for myself but for Drew."

"Di ko alam kung anong pinakain sayo ni Drew at nagkaganyan ka, little sis." Naiiling na sabi ni Kuya habang naglalakad sya papunta sa direksyon ko.

"Shut up, Kuya."

"Tama na, Shawn. You're not helping. Anyways, umakyat ka na sa kwarto mo. Masama sayo ang masyadong ma-stress." I nodded as my mom went to the kitchen.

Shawn looked at me like he was asking me if something's wrong. Naiiling akong tumayo at umakyat pero sinundan nya ako.

Nang makapasok kami sa kwarto ko. He immediately sat on the floor while I sat on my bed.

"What's the matter again? Mukhang problemado ka na naman." These days, I was nothing but a crap. For three weeks, Drew wasn't communicating with me after our last fight which is also because of her, as usual.

Dating the Unexpected GuyTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon