Aivee's POV
It had been two weeks since that night. Nalipat na nga ng upuan si Shannon and that sucks, ang natira ko lang na kasama ay si Aiden. Kung iniisip nyo na mas naging close kami after the party, nagkakamali kayo. Para ngang mas lalo kaming di nagkasundo.
"Huy. Pakopya ng assignment sa Social Studies." Tinignan ko lang sya at umiling.
"Nah-uh. Ang hirap kayang hagilapin ng sagot dun. Ginagago mo ba ako?"
"Ano ba naman yan? Ang arte." Padabog nyang nilapag yung notebook nya.
"Shh ka na lang nga. Ang hirap netong Math eh." I saw his face lighten up. What the?
"Ganto na lang, papakopyahin kita sa Math, papakopyahin mo ako sa Social Studies." Ang bilis talaga mag-isip ng kalokohan ng gago.
"Bilib din naman ako sayo. Ang bilis ng utak mo pagdating sa mga kagaguhan noh? Should I clap for you?" Bigla nyang hinablot yung bag ko at may kinuha na notebook.
"Oh. Arte eh. Para namang di ka sanay mangopy--Wait. Nakakopya ka na ba noon?" And that's the question I was afraid to answer. Baka pagtawanan nya ako! Tangna.
"Silence means no. Grabe. Ilang taon ka na ba?" Nilapag nya yung bag ko. Pinalo ko ng malakas yung likod which made my classmates look at us. Tinaasan ko sila ng kilay.
"Aww! Chill ka lang! I was just saying. Bat ba ang highblood mo?" Natatawa nyang sabi habang hinihimas ang likod nya.
"Eh bat ang hilig mong mang-inis? Tsk." Kinuha ko na yung notebook ko sa Math at kumopya na.
"For the first time in forever~" Kanta nya.
"What the fuck?" He just laughed at my expression. Clown ba ako para pagtawanan nya lagi?
"Could you please stop being annoying?"
"Sorry, I can't." Tinignan ko sya ng masama pero inalis ko yung tingin ko sa kanya nang mapansin kong may mga kaklase akong nakatingin sakin.
I don't know them actually by names. Pero parang gulat sila.
Are they suprised that I talk too much? Well, not my fault. Kasalanan ng gagong katabi ko kung bat ako nagiging madaldal.
~~~~~
Uwian na. Thank God, Friday ngayon. Good thing, wala ring masyadong pinapagawa.
"Hey, why so noisy?" Napatingin ako kay Shannon.
"Because of Aiden. Not my fault." We are walking towards the gates of Fuentabella Academy. Ihahatid nya kase ako sa bahay.
"Ano? Lumalabas din kaingayan mo sa kanya?"
"What do you mean by din? Ikaw rin?" Tanong ko.
"Diba halata? Ay, oo nga pala. You haven't been with me in the party."
"Ikaw kaya ang nagsabi na wag kitang hanapin." When we reached the car, agad kaming pumasok.
"I know. I know. But you know? That guys are unbelievable. They make us talk and blab even about the most random things." I agree with her.
"Walang duda, nalalabas ko nga yung side ko na namamalo kay Aiden eh." Natawa sya.
"Ang lakas mo ngang mamalo. Kawawa naman yung tao, baka nagka-pasa dahil sayo."
"Di naman ganun yun. Mamamaga lang." I smiled at the thought.
"Hala sya. Why are you smiling?"
"Don't mind me. Just drive. Inaantok na ako." Tumingin ako sa labas ng bintana. Madaming tao ngayon kahet medyo madilim na.
BINABASA MO ANG
Dating the Unexpected Guy
Teen FictionWhen everything starts with a mistake, will it end also in one? Will two people who met in an unexpected circumstance have an unexpected story? Pero paano kaya kung may nangyare sa nakaraan na napakahirap kalimutan at may mangyayaring hindi inaakala...