Dating the Unexpected Guy

Chapter Twenty (Part Two)

Shannon's POV

When we reached the bus station, halos walang katao-tao. There is no occasion kaya walang tao or that's what I suppose. He bought our tickets going to Laguna at ayaw nya yung pabayaran. Kasalukuyan kaming naghihintay ngayon ng bus nasasakyan namin papunta sa probinsya ko.

"Neil, let me pay for that shit." Sabi ko sabay turo sa maliit na papel na hawak nya.

"Wag mong nang ipilit, Marie. Wag ka ng makulit. Besides, ako ang nagyaya." He told me. 

"Pero ako ang may gusto." Tinignan nya ako ng masama. "Fine. Oo na. Di na ako mag-iinsist."

"Good." He said as he pat my head. Tinabig ko ang kamay nya.

"Leche ka talaga. You will really cut classes just for this?" Tanong ko. 

"It's not even classes, Shannon. Tsaka, this is not a just. Matanda ka na pero di ka man lang nakaka-apak sa pinagmulan  ng angkan mo." Binatukan ko sya.

"Kung maka-matanda ka naman dyan! Ang bata mo eh, noh?!" Tumawa lang sya. Bigla syang tumayo at hinawakan ang kamay ko.

"What? Natauhan ka na ba at di na tayo tutuloy?" Tanong ko habang nakangiti. Ayokong pumunta sa probinsya ko. It's not that I don't want to see where my fuckin' genes came from but I'm afraid. Takot akong malaman ng tatay ko na pupunta ako doon. 

"Nandyan na kasi yung bus. Tara na." I stood up and he dragged me inside the bus. We sat on the fifth row. Siya ang sa tabi ng aisle, at ako sa may bintana.

 "Ayoko sa bus. Mabilis akong mahihilo dito."

"Di ka mahihilo. Open yang bintana." Wait, ordinary bus to?! The bus started to move. I can feel the air. Buti na rin pala at andito ako sa may bintana. I could breathe the fresh air Neil always mentions.

"Okay." Wala akong mai-react eh. Mamaya sabihin nya ang arte ko. Hay Shannon.. Kelan ka pa nagkaroon ng paki sa sasabihin ng iba tungkol sayo?

"Excited ka?" Napatingin ako sa kanya.

"Yes, of course. Syempre nag-cut lang naman ako para makapunta sa isang lugar na considered forbidden para sakin. That sounds so great, right?" I answered him sarcastically.

"Ayan ka na naman. Ang labo mo na namang kausap nagiging katulad ka na naman ni Aiden at ng bestfriend mo." Geez. Oo nga pala. Di nya kayang intindihin ang sarcasm. Awful Neil. Kidding.

"Aivee and I are almost the same in all aspects. Sa height nga lang siguro hindi. Kaya nga napapakakamalan kaming magkapatid minsan eh."

"Kung di ko nga kayo kakilala ng husto, I would really think the same way. Tsaka isa pa, you two are inseparable."

"Like you and Aiden per se." Umiling sya.

"Di ah. Nagkahiwalay na kami ng schools. We have been separated by his brother."

"I have a question."

"Hmm. What?" Sagot nya.

"Aiden's brother.. Is he really a good person?"

"Nakasama nyo naman sya diba? Bat di mo alam?"

"Uhmm.. Not that much. Masama kasi ang kutob ko sa kanya nung umpisa pa lang. But I don't want to ruin them and so.. I just shut up and hang out with Drew kahit labag sa loob ko. I really can't say that he's good or nice dahil di ko sya naging ka-close at nung una pa lang, ayoko na syang maging ka-close."

"Well, if turning your nerdy brother to what we see now describes a good person, then he is." Teka, nerdy? Brother? Si Aiden?

"Nerd si Aiden dati?" He nodded while smiling.