◄[Ⓧ]► X-WATT 2: Dağılış® | #f-action (✓)

⊗ [X-WATT 2] - BÖLÜM 23 ⊗

(Florina - Va Va Vis)

[GIRIŞ]

Sabahın erken saatlerinde yatakhaneden ayrılıp ana hole inen Hoseok, Profesörün odasına doğru yöneldi. Dünkü seçimin sebebini sormak istiyordu, neden diğerleri gibi belirli bir bölümde değil de özel bölümde olduğunu anlamak için.

Kapıyı tıklattı. Profesörün sesini duyduğunda içeri adım attı. "Günaydın Profesör."

"Günaydın Mystic." Hoseok içeri girerek ardından kapıyı kapattı.

"Uykunu bölen şey nedir?" Profesör zihin gücü sayesinde dünya üzerinde yaşayan her mutantın zihnine bağlıydı, yani ulaşabiliyordu ve bu sayede her saniye neler yaşayıp hissettiklerini, düşündüklerini de biliyordu. Bu yüzden isteseniz bile ondan bir şey saklayamazdınız. O bir şekilde görür bilirdi.

Tatlı ve kibar bir şekilde sorduğu sorunun cevabını duymak için bekleyen Profesör Charles'a baktı Hoseok. "Ben neden özel bölümdeyim? Neden diğerleri gibi belirli bir bölümde değilim?"

"Çünkü gücünün türü özel."

"Nasıl yani?"

"X-Men mezunlarından Raven'ı biliyor musun? Gücün onun gücü ile aynı ve seni özel olarak o eğitecek."

Birkaç dakika hiçbir şey söylemeden elleriyle oynamaya devam etti Hoseok.

"Eğer düşünürsen ne demek istediğimi anlayacağını sanıyorum." Gülümsedi. Hoseok gözlerini kapatıp açtı. "Denerim, profesör."

"O halde çıkıp biraz dışarıdaki temiz havayı içine çekmek istersin?" Dolaylı yoldan kendisini odadan kovduğunu düşününce gülümsedi Hoseok. "Olur, iyi çalışmalar kolay gelsin."

"Sana da öyle Mystic."

Odadan çıkan Hoseok, düşünceleriyle birlikte kendisini arka bahçe kapısına taşıdı. Başını kaldırıp etrafa baktı, hava harbiden güzeldi. Ağaçlardaki kuşlar cıvıl cıvıl ötüyordu. Hafiften esinti vardı havada. Biraz yürümenin iyi geleceğini düşünerek henüz kimse uyanmamış ve kolej binası da boşken rahat davrandı. Adımları yürüme yolunda ilerlerken düşünceleri arasında gidip geldi.

Daha önce de kendisini yalnız hissetmişti, ilk değildi, ailesi onu evden kovduklarında aynı şeyleri hissetmişti. Aslında fiziken ve ruhen asla yalnız değildi ancak gücünün farklı olması, onun kendisini dışlanırmış gibi hissetmesine yol açmıştı. Özel ders görecekti, şu zamana kadar arkadaş arayıp yalnızlıktan kurtulmak isterken şimdi yine ayrı düşecekti. Tamam, belki de bu olumlu bir şeydi. Yine de...

Düşüncelerini arkaplana attığında görüş açısına kendisi yaşlarında olduğunu tahmin ettiği genç bir kız girdi. Elindeki bahçe makasıyla bitkileri temizliyordu. Hoseok'u fark etmesi uzun sürmemişti. "Hey, merhaba!"

Hoseok elini kaldırmakta zorlansa da başarabildi ve titrek bir şekilde el salladı. "M-Merhaba."

Genç kız eğildiği yerden kalkarak kendisine gelmesini işaret etti. Hoseok yanına giderek ne yaptığına baktı. "Saat çok erken, neden bu saatte bahçede bitkilerin bakımlarını yapıyorsun?"