My Unexpected Love :"> {Completed}

Chapter XXVII : Wedding Bells.

Chapter XXVII : Wedding Bells.

Ito na ang pinakahihintay ng sambayanang readers. XD (kung may natitira pa akong nagbabasa nito)

---------------------

Ang isang punong puno ng pagmamahal na love story, ano ba ang madalas na kinahahantungan?

Patayan? Kamukha nalang nang isinulat ni Shakespeare na Romeo and Juliet?

Well, hindi ako kasing talino ni Shakespeare, kaya ito nalang ang napili kong ending para sa kanila.

*****

 "Danica dear, ikaw na ang papasukat." Tawag sa'kin ng gown designer ko.

Okay, ito na ito. This is it guys!!!! :)

"Beh, ako na. Iwan na muna kita diyan." Sabay halik sa pisngi ni Drei.

"Sige beh, labas kami ni Jeremy ha?" At dun na kami naghiwalay ni Drake. Pumasok nako sa sukatan. Nandito lang naman kami sa bahay so nasa sala kami ngayon. Kanina kasi nasa terrace kami.

"Miss, ano po ba ang gusto niyong design?" Tanong sa'ken ng designer.

"Ikaw na bahala basta yung maganda.. Yung matutuwa yung magiging asawa ko." (^___^) Sabi ko sa kanya.

Nginitian lang niya naman ako.

Kung tatanungin niyo ko. Napakasaya at excited ko talaga about dito. Ewan ko, pero ito na ata ang pinaka masaya sa araw ng buhay ko. Ito na e. Malapit na sa kasal.

Yung magpropose lang sa'kin si Drei, ang laki na  ng tuwa, ngayon pang alam kong malapit ng matupad yon. At maging MRS. Calvante. It is a great onor syempre.

Yung ma-imagine ko lang na makakasama ko siya habang buhay, ay nako kinikilig nako. As in to the bones. Masaya e. Sobra.

Siya kasi yung sumagip sa'ken sa sakit. Ang nagpakita ulit ng mundo. Nung time na parang ayoko na. Yung halos isumpa kuna lahat ng lalaki. Ayan siya dumating, at sinagip ako sa madalim kong mundo.

Alam ko siya na yung taong para sa'ken. Mapi-feel mo naman pag siya na diba? Sure na sure nako e.

*Kringgggg!* Kringg!*

Wait, ano yung nagriring? Ay, cellphone ko yata..

"Hello, who's-----?" Nabitawan kuna bigla ang cellphone.. At bumagsak na ang luha ko..

*Jeremy's POV*

Nagsukat ng damit si Danica, at kami naman ni Drake, e lumabas at naglakad-lakad. May gagawin daw kasi siya, ayun nagpatulong saken.

"Pre, san tayo pupunta?" Tanong ko sa kanya ng medyo malayo nakami sa bahay..

"Gusto o lang surpresahin si Mae, may bibilhin lang ako diyan sa tabi." Sabi niya ng may ngiti sa kanyang mga labi..

First time kong makitang ganyan si Drei sa isang babae. Alam na alam ko na mahal na mahal niya si Danica. Kitang kita mo naman sa mukha at mata niya ang saya. Lalo na ngayon na malapit na silang ikasal..

"Mahal na mahal mo siya no pre?" Tanong ko sa kanya..

"Higit pa sa buhay ko pare. Mahal na mahal na mahal na mahal na mahal ko siya. Naramdaman mo naba yung feeling mo hindi kana mabubuhay pag nawala siya sa'yo? Siya ang nagsisilbing hangin ko. Hangin na pag nawala, wala naring saysay ang buhay ko.." Kita niyo na sagot palang, napaghahalataan na. Ako kaya kailan makakatagpo niyan?

Sa totoo lang matagal kunang nakita e, pinakawalan ko nga lang. Yeah, I'm stupid. Stupid, because I do own her, yet I still chose to let her go and fly away wuth her dreams.. Pero din naman katangahan yon di'ba? Kasi I want her to enjoy life. Ayaw ko siyang matali sa'ken na hindi pa siya ready.. I want her to fufill her dreams..

Sa pagmumuni muni ko. Hindi ko namalayan na may isang atang tumatawid sa daan ngunit may isang truck nahahagit dito..

Pero ang mas hindi ko napasin ang pagtakbo ni Andrei papunta sa bata..

"ANDREEEIIII!!!!"

~~~~~

Okay, pause there. Hindi pa'to ang ending. Mga 5 o tatlong chapters pa. Tapos si Jeremy, malalaman niyo din ang kwento niya. SOON :) Ang tagal ng update ko no? Pasensya na. Readers, kung meron pa. Comment and vote naman kayo para sipagin ako. Salamat..

NOT EDITED