housemate || BokuAka

22

Bokuto ile karşılaşmamak için erkenden çıkmıştı evden Akaashi. Bugün okul da yoktu, ne yapacağını bilemiyordu. Biraz düşündükten sonra emin olamasa da Kenma'ya mesaj atma kararı almıştı ama sonra saatin çok erken olduğunu fark edip bundan vazgeçti.

Boş bir kafe bulduğunda hemen girip oturdu. Burada kahvaltı yapıp sonra Kenma'ya yazabilirdi. Gerçi, Bokuto'dan kaçmasının mantıksız olduğunu biliyordu çünkü nasıl olsa eninde sonunda eve gidecekti ama yine de yapacaktı.

Bir kahve ve simit söyledi. Sabahları zaten çok şey yiyemezdi, o yüzden gevrek yemeyi tercih ediyordu zaten ama menüde ne yazık ki öyle bir seçenek yoktu.

Yanına ders notlarını almayı akıl ettiği için kendini kutladı içten içe. Neredeyse iki saat ders çalışmıştı ve şimdi Kenma'ya yazabilirdi.

Günaydın

Aradan bir gün bile geçmeden yazdığım için üzgünüm

Ama şu an bir arkadaşa ihtiyacım var :/

Günaydın

Saçmalama, zaten istediğin zaman yaz dedim ya

Ne oldu? Konuştunuz mu?

Hayır

Erkenden çıktım evden

Bayağıdır dışarıdayım ama çok erken diye biraz bekledim sana yazmak için

Keşke yazsaydın

Uyumuyordum

Evime gelmek ister misin?

Annem var ama odada dururuz, rahatsız etmez bizi

Ciddi misin

Çok iyi olur

Tamam o zaman konum atıyorum

*konum*

Teşekkür ederim

Eşyalarını toplayıp oradan ayrıldı. Kenma'nın attığı adrese gidebilmek için otobüse binmesi gerektiğinden dolayı durağa doğru gidiyordu.

Yaklaşık yirmi dakikalık arayıştan sonra evi bulabilmişti sonunda. Zile bastıktan birkaç dakika sonra Kenma'yı karşısında buldu.

"Hoşgeldin. Geçsene." Kenara çekildiğinde Akaashi içeri girdi.

"Tekrardan teşekkür ederim."

"Kes şunu." diye mırıldandı çocuk. "Her insanla kolay kolay iletişim kuramam ama seninle kolayca konuşabiliyorum. Kuroo'dan başka biriyle konuşabilmek hoşuma gitti, zorunda olduğum için çağırmadım yani seni. Artık arkadaş olduğumuz için çağırdım." Akaashi dedikleri karşısında hafifçe gülümseyerek başını salladı.

"Annen evde demiştin."

"Uyuyor."

"Anladım." Kenma'nın odasına geçtiler. Perde çekili olduğundan dolayı karanlıktı içerisi. Kenma girerken ışığı açmayınca Akaashi de açmasını istememişti. Demek ki böyle seviyordu çocuk.

"Şimdi kaçıyorsun ama akşam eve gitmeyecek misin?" diye sordu Kenma yerdeki kıyafetleri toplarken. Akaashi o sırada sandalyeye oturmuş, "gideceğim." demişti.

"Ama ne kadar geç olursa o kadar iyi diye düşünüyorum."

"Bokuto-san'nın bunu konu edeceğini nereden biliyorsun?"

"Bilmiyorum ama şu an onu görmek istediğimden emin değilim." Arkasına yaslanırken derin bir nefes aldı. "O öpücük onun için anlamsızdı ama bana öyle şeyler hissettirdi ki..karşısında düzgün davranabileceğimi sanmıyorum."

"Yani...çok garip davranmamak iyi olabilir evet. Neyse, akşama kadar kafanı dağıtalım. Yapabileceğimiz en iyi şey bu sanırım."

"Sağ ol Kenma."