housemate || BokuAka

23

"Umarım evde değildir." diye mırıldanırken anahtarı yavaşça deliğe soktu çocuk. Gerçekten tek isteği onu görmemekti şu an.

Kapı sesini duyan Bokuto sandalyeden kalkıp odadan çıktı hızlıca. Bir anda çıktığı için Akaashi korkarak dönmüştü olduğu tarafa. Karşılıklı durmuş ama bir şey dememişlerdi.

Akaashi "merhaba" diye mırıldanıp arkasını döndü odasına ilerlemek için. Garip davranmamayı planlıyordu bir şey belli etmemek için ama normal olamayacağı da bir gerçekti.

"Dün için üzgünüm." Arkasından seslenerek söylediği şeyler buydu çocuğun. Akaashi sinirle güldü sessizce ve odasına girip kapıyı sertçe kapattı.

"Üzgünsün, ne güzel." derken eşyalarını kenara fırlatıp yatağa oturmuştu. Bokuto'nun tarafından düşününce fazla tepki verdiğini fark ediyordu çünkü aralarında ev arkadaşlığı dışında bir şey yoktu ve bu çok kolay göz ardı edilebilecek bir şeydi ama Akaashi için bu kadar basit değildi işte.

Bokuto koltuğa uzanırken ofladı. Neden bu kadar kızdığını anlayamamıştı. Tamam yaptığı ayıp bir şeydi, çocuğu bir anda çekip öpmüştü. Zorla birini öpmek hoş bir şey değildi ama sarhoş olduğu için biraz daha sakin yaklaşabilirdi belki.

İstemsizce o anı düşündü. Çocuğun dudaklarının sıcaklığını hâlâ hissedebiliyordu sanki. Verdiği yumuşacık hissi aklından çıkaramıyordu. Bunun hoşuna gittiğini inkar edemeyecekti ama bu düşünce kötü hissetmesine de sebep oluyordu.

Şu ana kadar Akaashi'yi pek düşünmemişti durup dururken ama şimdi aklından çıkmıyor gibiydi. Onunla öpüşmesi...Yoko'yla öpüşmesinden daha iyi hissettirmişti ve bu yüzden kendine kızıyordu. Hem de çok kızıyordu.

"Senin bir sevgilin var aptal. Kes şunu." Akaashi'ye karşı bir şeyler hissederek Yoko'ya haksızlık etmek istemiyordu. Ayrıca zaten çocuk bu öpücükten çok rahatsız olmuştu belli ki.

Akaashi o akşam odasından hiç çıkmadı, Bokuto yemek yiyip yemeyeceğini sormak için kapıyı çaldığında "meşgulüm" diyerek yanıtladı onu. Daha sonra hiç iletişim kurmadılar.

Sabah da attığım için sadece iki tane..