housemate || BokuAka

43

"Bir şey istiyor musunuz? Gelirken alabiliriz."

"Ben istemiyorum. Akaashi sen?" Akaashi kitaptan başını kaldırıp "istemiyorum, sağ olun." diye yanıtladı onları.

"Ne zaman döneriz bilmiyoruz, merak etmeyin geç kalırsak."

"Anne niye merak edeyim zaten geç kalsanız?" Hafifçe gülerek söylediği şeye kadın da gülüp "görüşürüz o zaman." dediğinde evden çıktılar.

"Akaashi!"

"Kitap okuyorum, bir dakika bekler misin? Bölüm sonuna iki sayfa kaldı."

"Tamam." Karşısındaki koltuğa oturup gözlerini dikti çocuğa. Kitap okurken veya ders çalışırken gözlüğünü takıyordu ve gözlük ona öyle yakışıyordu ki...

"Bokuto-san, neden öyle bakıyorsun? Dikkatim dağılıyor."

"Gözlükle harika görünüyorsun, bakmamak imkansız." dediğinde yanaklarının ısındığını hissetti Akaashi. Bokuto dışında kimseden iltifat almamıştı şu ana kadar, hâlâ içten içe garipsiyordu o yüzden.

"Utandın mı?" Gülümseyişi büyümüştü bunu sorarken. Utandığını biliyordu ve onu utandırmak hoşuna gidiyordu.

"Hayır." Gözlerini kitaba geri çevirdi ve dikkatini olabildiğince vererek kalan iki sayfayı okudu. Gerçi, okuduğundan pek bir şey anladığı söylenemezdi. Yine de ayracı koyarak kitabı masaya bıraktı.

"Heh, bitti mi?"

"Evet. Ne oldu?"

"Hazır yalnız kalmışken-"

"Bokuto-san...ciddi misin?"

"Evet."

"Her zaman böyle miydin?" Gülerek sorduğu şeye karşı Bokuto düşünmüş gibi yaptı ve "hayır, sana özel." diye cevap verdi.

"Ciddiyim, konu sen olunca vücudum rahat duramıyor."

"Bayağı bir açık sözlüsün bu sıralar."

"Hoşuna gitmedi mi?"

"Gitti." derken yerinden kalkmış, Bokuto'nun yanına geçmişti.

"Sen de utangaçlığını aşıyorsun bakıyorum."

"Senden bulaştı, ne yapayım." Dudaklarını hızla birleştirdiler. Hatta öyle hızlı davranmışlardı ki, Bokuto bir anda çocuğu belinden kavrayarak kucağına oturttu. Akaashi farkında bile olmadan bacaklarını çocuğun beline sarmıştı.

Gerçekten bu defa fazla hızlıydılar. Bokuto dilini çoktan araya sokmuştu, ve Akaashi'nin tişörtü bir anda aradan çıkmıştı. Ne ara olduğunu kendilerinin bile fark ettiği söylenemezdi.

"Akaashi, beni delirttiğini biliyor musun?" diye mırıldandıktan hemen sonra çocuğun alt dudağını dişlemişti ve Akaashi'nin inlemesi salonda yankılanmıştı.

"Aynısı senin için de geçerli." diye yanıtladı çocuk onu. Gerçekten de öyleydi, doğru düzgün düşünemiyorlardı birbirlerine yakınlaştıkları anda.

Bokuto iki eliyle çocuğun kalçasını kavradığında Akaashi de dudağını çocuğun boynuna sürttü. Bokuto'nun elleri sıkılaşırken kendisini bir anda çocuğun boynunu emerken bulmuştu. Kendisinden beklenmeyecek şeyler yapıyordu.

Bokuto sertçe yutkundu çocuğun hareketlerine karşı. Açıkçası bu hâllerine bayılıyordu ve bu Akaashi'yi sürekli görmek istiyordu.

Kapıya vurulduğunda hızla geri çekildi Akaashi. Basılmış olmamalarına rağmen öyle hissetmişti.

"Sikeyim ya!" derken ayağa kalkıp kapıya ilerledi Bokuto. Gelen kişinin altındaki şişkinliği görmeyeceğini umarak kapıyı açmıştı. Akaashi de o sırada odaya geçmişti.

"Anne?"

"Cüzdanımı unutmuşum, onu alıp geri çıkacağım."

"Tamam."

"Sen niye terledin böyle?"

"Ha? Şey, biraz spor yapayım demiştim de. Bilirsin, ufak şeyler işte." Kadın başını sallayıp kapıya geri döndü ve el sallayarak hızlıca çıktı.

"Of anne of!" İşlerinin yarıda kesilmesi hiç hoşuna gitmemişti. Akaashi'nin odasına ilerledi, içeri girince çocuğu sandalyede oturur hâlde bulmuştu.

"Ders mi çalışıyorsun? Gerçekten mi?"

"Evet."

"Akaashi! Beni bu hâlde mi bırakacaksın?"

"Üzgünüm."

"Hayır şaka yapıyorsun kesin. Değil mi?"

"Yapmıyorum."

"Akşam çalışırsın, bırak şimdi. Lütfen!" Akaashi dayanamayıp güldü. Ders çalışmak gibi bir niyeti yoktu zaten. Sadece çocuğa şaka yapmak istemişti.

"Tamam tamam, şaka yapıyordum zaten." dediğinde Bokuto'nun yüzündeki rahatlamış ifadeyi gördü ve ayağa kaktı.

"Gel buraya!" Nasıl olduğunu anlamadığı şekilde Bokuto tarafından havaya kaldırılmış, sonra masaya otutturulmuştu. Yine bacaklarını çocuğun beline dolayarak dudaklarını araladı ve çocuğun dilinin içeri girmesine izin verdi. Bokuto'nun vücuduna bağımlı olacağından korkuyordu bu gidişle.

Hehehe