Teen wolf•Stiles Stilinski

Öğle uykusu

Stiles ile bir sahneler yazmışım. Kendimi bayağı aştım yani.

Şerif elini Scott'ın omzuna teselli edercesine koydu.

"Elimizden geleni yapacağız"

Stiles ile bana da baktıktan sonra Scotta döndü.

"Şu an için yapabileceğiniz en iyi şey, okula dönmek"

Şerif oradan gidince Scott kafasıyla arkadaki odayı işaret etti. İçeri girdiğimizde konuştu.

"Ona söylemeliyiz"

Stiles bunu beklemiyordu.

"Gerçekten söylemek mi? Yoksa söylemiş gibi yaparak söylemek mi?"

"Beni anladın"

"Annenin tepkisini hatırla. Bir hafta boyunca yüzüne bakmamıştı"

"Ama sen kurt adam değilsin"

Deyip fikrimi belirttim.

"Bilmiyorum. Yani baksana şuna"

Kapının camından babasına baktı.

"Tamamen şaşkına dönmüş"

Stiles'a döndüm.

"Çünkü olanların farkında değil"

Bence mantıklı olan söylemekti. Scott da benden sonra konuştu.

"Er ya da geç öğrenecek"

Stiles ikimize de baktı. Hala söylemek istemiyor gibiydi.

"Peki ama şu an doğru zaman değilse"

"Ona söylememek birinin ölümüne sebep olursa"

"Söyleyince ya o ölürse. Bak Deaton'u baban gibi görüyorsun biliyorum. Bunu anlıyorum. Ama bu... O benim gerçek babam. Yapamam..."

Sesi üzgündü.

"Tüm ailemi kaybedemem. İkisi birden olmaz"

Gözleri dolmuştu. Elimi omzuna koydum. Bana döndü.

"Haklısın Stiles. Ona söylemeyiz olur biter"

Kafasını sağa sola salladı.

"Hayır haklı değilim"

Derin bir nefes aldı.

"Ona söyleyeceğim"

Scott onu destekledi. Her zaman desteklerdi.

"Yardım edeceğim"

Odadan çıkınca Şerif biriyle konuşuyordu. O kız Deaton'un kız kardeşiydi. Hatta o kadın rehberlikçiydi. Yani abim dediğine göre öyleydi. Scott ve Stiles da kardeşi olduğunu bilmiyor gibiydi. Şerif gidince kardeşi bize yaklaştı.

"Üçünüz de iyi dinleyin"

Hızlı konuşuyordu.

"Ne şerif, ne polisler, ne de dedektif onu bulmayacak"

"Bizim yardımımızı istemene gerek yok"

Scott'ın dediğine güldü.

"Aslında size yardım etmeye çalışıyorum. Çünkü abimi arayacaksınız"

Bana döndü.

"Ve bunu da sen yapacaksın"

Ben mi?

Stiles'a döndüm. Çünkü korkmuştum. Nasıl bulacaktım ki onu. Sonra kadına döndüm.

"Deaton'u bulmaya yardım etmek isterim ama ne yazık ki medyum değilim"

"Sadece uyuyacaksın"

Rüya görmemden bahsediyordu.

"Her zaman rüya görmem. Ayrıca bu saatte nasıl uyumamı bekliyorsun?"

"Y/n lütfen dene"

Scott'a üzülmüştüm. Uyumayı deneyecektim.

***

Yatakta tekrar sağa döndüm.

"Bir tane daha ayran ister misin?"

Diye sordu Stiles.

"Eğer bir tane daha ayran içersem kusarım"

Stiles uyumama yardımcı olmak için yanımdaydı. Onun evine gitmiştik. Onun yatağında yatıyordum. Kokusu yastğına sinmişti. Sonsuza kadar yastığını kollayabilirdim.

"Ne yapabilirim?"

"Bilmiyorum. Hiç uykum yok"

Uyumaya çalışıyordum. Deaton'un kurtulmasını istiyordum. Scott onu çok seviyordu. Stiles da Scott'ı çok seviyordu. E ben de Stiles'ı seviyordum. Yani onu kurtarmalıydım.

"Küçükken öğle uykusuna yatıyor muydun?"

Diye sordum Stiles'a. Belki sohbet muhabbet uykumu getirirdi.

"Hayır. Sen öğle uykusuna yatarken neler yapardın?"

Öğle uykusuna yattığım zamanları hatırlayıp gülümsedim.

"Annem benimle yatardı. Saçımı okşayarak bana masal anlatırdı. Uyuduğumda ise giderdi. O günleri özledim"

Dedim ve Stiles'a döndüm. Stiles ayağa kalktı. Kaşlarını kaldırıp konuştu.

"Bence deneyebiliriz"

"Ne?"

Onun hararetlerini izlediğim. Yatağın boş yerine yatınca kalbim çok hızlı atmaya başladı. Beni kendine doğru çekip göğüsüne yatırdı. Elimi onun karnına koydum. Bir eliyle saçımı okşarken diğer eliyle karnındaki elimi okşuyordu.

"Ne anlatmamı istersin?"

"Farketmez Stiles. Sesini duymam yeterli"

Bana bir şeyler anlatmaya başladığında gözlerimi kapattım. Kokusu parfümüne karışmıştı. Yüzümde küçük bir tebessüm belirdi. Şu an çok huzurluydum ve bu anda kısılıp kalmak istedim. Saçlarımı okşaması beni yatıştırdı. Git gide uykum geliyordu. Uyumak istemedim. Ama uyumam gerekiyordu. Deaton için. Gözlerim kapanırken ise oldukça mutluydum.