Teen wolf•Stiles Stilinski

Konuşma

Hiçkimse:
Ben: Stiles ile sahne yazmayıp Derek ile yazmak (inşallah diğer bölüme)

Bu arada 500 okunmayı geçmiş hikaye. Bunun için okuyan herkese çoook teşekkür ederim. İyi ki varsınız 😊

"Bunun için Üzgünüm Derek. Kali'nin nazik olmasını istedim ama..."

"Nazik halim bu"

Dedi ve boruyu haraket ettirdi.

"Kes şunu"

Diye bağırdım. Onu bırakmayacaklarını biliyordum. Derek zar zor konuştu.

"Bırak onu"

Deucalion koca adama el haraketi yaptığımda adam boğazımdaki Elini çekti. Derek'e koştum ama yanına gelmeden Derek fısıldadı.

"Hayır..."

Deucalion ilk bana baktı sonra tekrar Derek'e

"Gördün mü mantıksız değiliz"

Zar zor konuştu.

"Ne istiyorsun? Beni öldürmek mi?"

"Sence o kadar sıkıcı mıyım? Beni amcan gibi sosyopat sanma"

Laf Peter'a bile gelmişti.

"Ben vizyonu olan biriyim. Basit bir cinayet asla işlemem"

Kali boruyu tekrar bastırınca Derek sessizce inledi. Ağzından kan çıktı.

"Onu öldürüyorsun!"

Diye bağırdım. Sanki bırakacakmış gibi.

"Henüz değil. Ama yapabilirim"

Gözlerim dolmak üzereydi. Derek ölüyordu ve ben hiçbir şey yapamıyordum. Kali bana bakarak konuştu.

"Kim bilir bu şeyi çıkarmadan beş dakika mı yaşar beş saat mi? Ama Duke sadede gelmek isteyebilirsin"

"Şimdi alfa sürüsünde olmanın sorluklarından birini görüyorsun. Herkes adına karar veren kişi olmak. Ben mi? Ben daha çok yeni yetenekler keşfediyorum. Senin gibi"

Derek'in sesi fısıltıdan kısık çıkıyordu. Zar zor nefes alıyordu.

"İlgilenmiyorum"

"Ama diyeceklerimi duymadın bile"

Derek ise diyeceklerini çoktan biliyordu.

"Kendi sürümü öldürmemi istiyorsun"

"Hayır. Onlardan birini öldürmeni istiyorum. Bunu yap ben de diğerlerini öldürmeni istemeyeyim. Kendi başına yapacaksın. Ben yaptım. Ennis yaptı. Lali yaptı.

Hepsi güzel bir şey yapmış gibi gülümsüyordu. Derek titriyordu ve ağzından kan akıyordu.

"Gerçekten uyumsuz gençlerin sorumluluğunu mu almak istiyorsun. Ve inan bana sana yük olacaklar. Aslında içimde birinin şu anda başını belaya soktuğuna dair bir his var"

Kesin İsaac'tir diye düşündüm. Son günlerde alfa ikizlerle uğraşıyordu.

Derek'in karnındaki borudan kan akıyordu. Yer kan gölü olmuştu.

"Her zaman yeni yeteneklere yatırım yapma sebebim basit. Hepimiz bir sürünün her bir parçasıyla güçlü olduğunu biliyoruz. Daha güçlü bireysel parçalardan, daha güçlü bütüne"

Derek hiç iyi değildi. Deucalion Derek'i saçından tutup kafasını kaldırdı. Yüzüne dokundu.

"Haklısın Kali annesine benziyor"

Ayağa kalkıp yürümeye başladı.

"Beni tanıyacaksın Derek. Onun tanıdığı gibi"

Ağzındaki kanlar yerdeki kan birikintisine damlıyordu. Kafasını zorla kaldırdı.

"Seni tanıyorum. Ne olduğunu biliyorum. Sen bir yobazsın"

Deucalion sopasını masaya bıraktı ve Derek'e döndü. Derek'e yaklaşırken konuştu.

"Beni tanıyor musun? Benim gibisini asla görmedin. Ben alfaların alfasıyım!"

Dışarıda bir şimşek çaktı. Bu tesadüf olmalıydı.

"Ben yırtıcıların en yüksek noktasıyım!"

Bir şimşek daha çaktı. Tesadüf olduğuna dair inancımı yitiriyordum.

"Ben ölümün kendisinin! Dünyanın yok edicisi! Ben iblis kurtum!"

Şimşekler çakıyordu, Deucalion deli gibi bağlıyordu, benim de ödüm bokuma karışıyordu.

Kali boruyu nihayet Derek'in karnından çıkardı. Hemen Derek'in yanına koştum. Derek yere yığılmıştı. Deucalion gözlüklerini çıkardı çünkü kırılmışlardı.

"Bunun olmasından nefret ediyorum"

Kali Deucalion'un koluna girdi. Ben de ne yapacağımı bilemedim. Elimi Derek'in yarasına koydum. Ambulansı aramak geldi aklıma ama ne diyecektim ki.

"İyi misin?"

Diye fısıldadı. Bana mı iyi olup olmadığımı soruyordu gerçekten.

"İyiyim. İyileşiyor musun?"

"Evet"

Biraz rahatlamıştım. Bunun son olacağını düşünmüyordum. Derek'in peşini bırakmayacaklardı.