Devil's Mate

Kabanata 10

Kabanata 10:

         BUONG araw akong kinukulit ni Felia tungkol sa singsing na aking suot, sinubukan namin tanggalin iyon para isukat niya pero ayaw pa rin.

Sigurado rin akong hinahanap na ng may-ari ang singsing na ito, gold kaya 'to?

Naiisip ko pang kapag walang humanap ay isasangla ko na, pangdagdag sa panggastos sa bayarin dito sa bahay.

Hinilot ko ang aking ulo, pakiramdam ko ay ang bigat-bigat ng pakiramdam ko, nagsimula lang ito noong naaksidente ako, kung ano-ano na ang nangyayari sa akin.

Dagdag pa ang nangyari kagabi.

I lost my virginity to someone I didn't know. Napaka iresponsabile.

"A-Anong pangalan niya?" bulong ko habang pilit inaalala ang pangalan kagabi.

Hindi ko maikwento kay Felia lalo na kay Mama dahil alam kong hindi naman siya maniniwala, walang maniniwala.

Natatakot na ako.

Mariin ang pumikit, anong gagawin ko ngayon? Pakiramdam ko ay nababaliw na ako.

Habang nasa gano'n posisyon ay bigla kong naisip na baka dumating ulit ang lalaki, mabilis akong natulog... nagtulog-tulugan.

Lumipas ang oras, nasa gano'n akong posisyon nang marinig kong tumunong may tumunog, parang may bumukas na kung ano.

Palihim kong naikuyom ang aking kamay, hinihintay ang gagawin niya.

I felt him walked towards my bed, he sit on the corner, making my bed moved a little.

"Are you finally asleep, my Hella?" someone whispered.

Kinilabutan ako sa boses niya, kilala ko na ang boses niya. Noong una ay inakala kong panaginip, ngayon ay sigurado na akong hindi panaginip at mas lalong hindi ako nababaliw.

Halos mapasinghap ako nang hawakan niya ang kamay ko, ang lamig ng kanyang kamay.

"You still the same, mate."

Inangat niya ang aking kamay papunta sa kanyang bibig at hinalikan ang aking daliri kung nasaan mismo ang singsing.

"I'm sorry," he whispered.

Mariin akong napapikit nang himasin niya ang tiyan ko, hindi ko napigilan at bigla na akong napatayo.

"Huwag kang l-lalapit!" mahinang singhal ko sa kanya at napaatras sa may headboard.

Kaagad niyang tinakpan ng kanyang isang palad ang kanyang mukha dahilan upang tanging mata lang niya ang makita ko, para bang natatakot siyang makilala ko siya.

Madilim na ang kwarto pero kitang-kita ko ang pamilyar niyang mata, pulang-pula.

I felt like his eyes were piercing my soul. I swallowed hard.

"Dont be scared, don't shout," he said slowly.

Umiling ako, hindi makapaniwalang nakikita ko siya ngayon sa mismong harapan ko.

Mas itinago niya ang mukha sa suot na jacket na itim.

"S-Sino ka?" I stuttered.

"Can't you remember my name?" he asked in a serious tone.

"Itatanong ko ba kung alam ko na! Sino ka?! Ipapakulong kita!" pinanlakihan ko siya ng mata.

Takot na takot ako pero pinipigilan ko ang aking sarili, tumayo siya at tumalikod sa akin. Tumambad ang palapad niyang balikat.

"They won't believe you, my Hella."

Tama siya, hindi nila ako papaniwalaan. Dapat may ebidensya.

"Y-You force me last night! T-That's a crime!" I blamed him desperately.

He chuckled.

"I didn't. You can push me, you can shout but instead you gave yourself." Naikuyom ko ang aking kamao nang nilingon niya, kahit hindi ko kita ang buong mukha niya dahil nakatakip ang ibabang parte ng kanyang kamay ay alam kong nginisian niya ako.

"Remember my name, Samael... I'll punish you if you forget me again," sabi niya bago tumalon sa bintana, naiwan akong napanganga.

____________________